بزرگنمايي:

دانشمندان دريافته‌اند كه حفظ رازها بار سنگيني است كه مي‌تواند به شيوه‌هايي غيرمنتظره بر انسان اثربگذارد، درحدي كه برخي از افراد زماني كه رازي در سينه دارند احساس سنگيني فيزيكي مي‌كنند و اين حس سنگيني مي‌تواند بر مسيريابي و عملكرد فيزيكي فرد اثرگذار باشد.
به گفته محققان مدرسه تجارت كلمبيا زماني كه افراد درباره رازهاي خود فكر مي‌كنند، به گونه‌اي رفتار مي‌كنند گويي بار فيزيكي را با خود حمل مي‌كنند. اين تاثير را زماني كه فرد در لحظه فكر كردن رازي براي پنهان كردن ندارد نيز مي‌توان مشاهده كرد.
محققان 13 هزار رازي را كه در 10 مطالعه پيشين ثبت شده‌بودند را مورد بررسي قرار دادند تا دريابند افراد چه موضوعاتي را به عنوان راز حفظ مي‌كنند، رازداري چگونه است و چرا حفظ راز به عنوان يك تجربه به شدت منفي انساني تلقي توصيف مي‌شود؟
آنچه براي محققان جذابيت ويژه‌اي داشت اين تصور قديمي بود كه رازها مي‌توانند براي سلامت روحي و فيزيكي مضر باشند، مطالعات پيشين رازداري را به افسردگي، اضطراب و بيماري‌هاي فيزيكي مرتبط كرده‌بود.
محققان اين 13 هزار راز را در 38 گروه معمول دسته‌بندي كردند و آنها را در اختيار 2000 داوطلب جديد قرار دادند. گروه‌ها شامل دروغ‌گويي، آسيب زدن به ديگران، مصرف مواد مخدر،‌سواستفاده از اعتماد ديگران، خيانت، سرگرمي مخفيانه و گرايش جنسيتي بود.
زماني كه از داوطلبان پرسيده شد رازي مرتبط با اين گروه‌ها دارند يا خير محققان دريافتند هرفرد به صورت متوسط 13 راز از 38 گروه نگه مي‌دارد و پنج مورد از آنها را هرگز با كسي در ميان نخواهد گذاشت. به گفته محققان براي هر فرد احتمال اينكه يكي از اين رازها درباره سواستفاده از اعتماد ديگران باشد 47 درصد،‌ احتمال وجود دروغ يا ضعف مالي در رازها 60 درصد و احتمال وجود موضوعاتي درباره سرقت، رابطه پنهاني يا نارضايتي در كار در رازها 33 درصد است.
محققان سپس از داوطلبان پرسيدند كه چه مقدار از زمان خود را طي ماه‌هاي گذشته صرف فكر كردن به اين رازها كرده‌اند و چندبار خود را وادار به انجام فعاليت‌هايي براي پنهان كردن اين رازها كرده‌اند.
نتايج نشان داد افراد زماني كه تنها هستند بيشتر انرژي خود را صرف فكر كردن به رازهايشان مي‌كنند تا در موقعيت‌هاي اجتماعي، به بياني ديگر افراد بيشتر در زمان تنهايي انرژي ذهني خود را براي فكر كردن به رازهايشان صرف مي‌كنند تا اينكه فعالانه تلاش كنند رازها را از ديگران پنهان سازند.
محققان همچنين دريافتند هيچ شاخصي وجود ندارد كه بتواند ميزان انرژي مصرف شده در افراد را براي فكر كردن به يك راز تعيين كند، زيرا رازي كه تمامي انرژي فكري يك نفر را مي‌گيرد، شايد براي فرد ديگري از كمترين اهميت ممكن برخوردار باشد.
محققان مي‌گويند آسيب‌هايي كه رازها مي‌توانند به انسان‌ها وارد كنند با احساس گناه ناشي از پنهان كردن آنها از دوستان و اعضاي خانواده ارتباطي ندارد و بيشتر به دليل مشغوليت ذهني فرد به اين راز ايجاد مي‌شود.
محققان در پروژه‌هاي پيشين دريافته‌بودند كه بار ناشي از نگه داشتن يك راز واقعي‌تر از چيزي است كه به نظر مي‌آيد، زيرا مي‌تواند انجام فعاليت‌هاي فيزيكي را دشوارتر از آنچه واقعا هستند جلوه دهد. زماني كه از داوطلبان درخواست شد تا درباره شيب يك تپه يا مسافت يك مسير اظهار نظر كنند، آنهايي كه ذهنشان درگير يك راز بود تپه را تيزتر و مسير را طولاني‌تر از حد واقعي مي‌ديدند. و زماني كه از آنها درخواست شد تا توپي را به درون سبدي بياندازند، آنها با شدت بيشتري توپ را پرتاب مي‌كردند زيرا تصور مي‌كردند براي انجام اينكار به نيروي بيشتري نياز دارد.
درواقع محققان دريافتند زماني كه فردي رازي را پنها كرده‌است، به گونه‌اي رفتار مي‌كند گويي كه واقعا وزني سنگين‌تر دارد، يا باري را بردوش مي‌كشد.