بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - جماران /متن پیش رو در جماران منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
نتایج رای گیری 15 و 17 مارس در روسیه مورد تردید هیچکس نیست، بنابراین ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه از چه چیزی احساس خطر می کند؟
 شورای روابط خارجی در یادداشتی به بررسی انتخابات پیش رو در روسیه پرداخته و می نویسد: نتایج رای گیری 15 و 17 مارس در روسیه مورد تردید هیچکس نیست، بنابراین ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه از چه چیزی احساس خطر می کند؟
هرگز تنها برنده شدن برای پوتین کافی نبوده است. او باید به شکلی برنده شود که نشان دهد ارباب و رئیس نظام سیاسی روسیه باقی مانده است. این به معنای بسیج نخبگان، از جمله سطوح بالای بوروکراسی فدرال و رهبران منطقه‌ای است تا با حداقل تقلب، یک مشارکت قوی و سهم قابل توجهی از آرا برای او ایجاد شود.
دستیابی به این نتیجه می تواند در یک سیستم استبدادی مانند روسیه آسان به نظر برسد اما اینطور نیست. چالش این است که مردم را متقاعد کنیم تا در انتخاباتی که اساساً بدون رقابت است شرکت کنند تا حمایت خود را از پوتین و سیاست‌های او نشان دهند. کرملین بخش قابل توجهی از سال گذشته میلادی را صرف آماده شدن برای این انتخابات کرده است.
اگر گذشته راهنما باشد باید گفت که ولادیمیر پوتین رهبران هشتاد و نه منطقه، ناحیه، جمهوری‌ و شهرهای فدرال روسیه را موظف کرده که شاخص‌های معینی (احتمالاً در محدوده 70 تا 80 درصد) را برای مشارکت و سهم پوتین از آرا داشته باشند چرا که که پوتین هم مانند سایر رهبران سیاسی می داند ناکامی در دستیابی به این آرا می تواند منجر به پایان ناگهانی حرفه سیاسی او شود. اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، همانطور که در رای گیری های قبلی انجام شد، این انتخابات حمایت عمیق از پوتین در میان نخبگان و توانایی نخبگان برای بسیج مردم برای اهداف دولتی را برجسته خواهد کرد.
این انتخابات نخستین انتخابات پس از آغاز جنگ روسیه در اوکراین است و به همین دلیل نتیجه آن برای پوتین بسیار مهم است. نمایش پرطرفدار وحدت ملی در سایه تلاش‌های جنگی پوتین، مشروعیت او را بیشتر تقویت می‌کند و البته در تضاد شدید با نگرانی اوکراین از وضعیت میدان نبرد و خستگی غرب از حمایت از کی یف در این جنگ خواهد بود.
کرملین همچنین به دنبال نشان دادن یک نمایش قوی در پنج استان اشغالی اوکراین به عنوان مدرک دیگری از رضایت عمیق مردم از اتحاد مجدد با روسیه خواهد بود.
پوتین در 29 فوریه با انتشار یک بیانیه نشان داد که از اعتماد به نفس قابل توجیه برخوردار است. او مقاومت و اتحاد مردم روسیه را در نبرد جاری در اوکراین، که هنوز آن را «عملیات نظامی ویژه» و مواجهه مسکو با تلاش غرب برای از بین بردن روسیه می نامد، تحسین کرد. او اشاره کرد که جنگ ترکیبی با غرب، ویژگی غالب دوره شش ساله بعدی او به عنوان رئیس جمهور خواهد بود. رویارویی با این چالش دغدغه اصلی کرملین است.
پوتین برای تقویت مزیت رقابتی روسیه، چند پروژه ملی جدید را با تمرکز بر خانواده، سلامت، آموزش و فناوری اعلام کرد. در حالی که برنامه ها جدید هستند اما حوزه هایی که پوشش می دهند همگی چالش های درازمدت به حساب می آیند. تلاش‌ها برای جلوگیری از کاهش جمعیت موفقیت چندانی نداشته است: جمعیت در سال‌های اخیر افزایش یافته نه با برتری زاد و ولد بر مرگ، بلکه با تصرف زمین های اوکراین و اضافه شدن مردم آن بر جمعیت روسیه. استانداردهای بهداشتی و آموزشی روسیه [PDF] هنوز بسیار عقبتر از استانداردهای غربی است. روسیه نمی تواند با ایالات متحده و چین در توسعه فناوری های پیشرفته رقابت کند.
بنابراین، اعتماد به نفس پوتین ماهیت مزمن چالش‌هایی را که روسیه با آن مواجه است و همچنین ناکامی او در کاهش این چالش ها را پنهان می کرد.
شهروندان روسیه چه می گویند؟
در هفته های اولیه پس از تهاجم فوریه 2022 به اوکراین، سوال این بود که آیا این جنگ پوتین بود یا روسیه؟ رئیس جمهور روسیه آن را بدون هیچ نشانه ای از فشار نخبگان یا حمایت مردمی آغاز کرده بود. تظاهرات در مسکو و دیگر شهرهای بزرگ در اعتراض به این جنگ آغاز شد اما به سرعت تحت فشار شدید پلیس از بین رفت. در پاییز سال 2022، صدها هزار مرد جوان برای اجتناب از سربازگیری از کشور فرار کردند. اخیراً، گروه‌های کوچکی از زنان در سراسر کشور خواستار آن شده‌اند که اقوام مرد سرباز وظیفه آنها پس از یک سال حضور در خط مقدم از چرخه خدمت خارج شده و به خانه بازگردند.
با این وجود، اگر جنگ در ابتدا مال پوتین بود، اکنون جنگ روسیه است. نخبگان یا فعالانه از جنگ حمایت می کنند یا در آن نقش داشته اند. تکنوکرات‌های دولتی، حتی اگر شخصاً مشکوک به دستاوردهای این جنگ باشند اما به مدیریت وضعیت اجتماعی - اقتصادی با مهارت بسیار کمک کرده‌اند و اقتصاد روسیه را علیرغم تحریم‌های غرب حفظ کرده و تجارت و زنجیره‌های تامین را دوباره جهت‌دهی کرده‌اند. کسانی که مخالف این جنگ باقی مانده اند یا به خارج از کشور گریخته اند یا در داخل روسیه خود را گم و گور کرده و از نظرها پنهان شده اند.
در همین حال، نظرسنجی‌های مرکز لوادا ، حمایت گسترده مردمی از جنگ با بیش از 75 درصد و از پوتین به عنوان رئیس جمهور با بیش از 80 درصد را نشان می‌دهد. علیرغم اینکه بیش از نیمی از جمعیت از مذاکرات صلح حمایت می کنند، تعداد کمی از مردم مایل به دادن هرگونه امتیازی به اوکراین به خاطر صلح هستند. البته عمق پشتیبانی یک موضوع دیگر است. اکثر جمعیت روسیه نه به طور مستقیم درگیر درگیری بوده اند و نه از آن آسیب دیده اند. این وضعیت به ویژه در مورد مسکو و سنت پترزبورگ صادق است، که دولت سخت تلاش کرده است تا از تأثیرات درگیری بر مردم جلوگیری کند، زیرا آرامش در آنجا برای ثبات رژیم بسیار مهم است.
نقش مبهم رسانه ها بر روس ها
حتی قبل از تهاجم تمام عیار به اوکراین، کرملین در حال سرکوب رسانه های غربی فعال در روسیه بود. بسیاری مجبور به ثبت نام به عنوان "عامل خارجی" شدند و روزنامه نگاران آنها به طور معمول مورد آزار و اذیت قرار می گرفتند. این شرایط سخت پس از تهاجم به سرعت رو به وخامت گذاشت زیرا کرملین سرکوب نظرات مخالفان را تشدید کرد. کرملین چیزی شبیه پرده آهنین دیجیتالی ایجاد کرد و وب‌سایت‌های رسانه‌های خارجی، به‌ویژه رسانه‌های مرتبط با «قدرت‌های متخاصم» (یعنی کشورهایی که فعالانه به اوکراین علیه روسیه کمک می‌کنند) را مسدود کرد.
رسانه‌های وابسته به دولت های دیگر، مانند رادیو اروپای آزاد/ رادیو آزادی با بودجه ایالات متحده و بی‌بی‌سی با حمایت مالی بریتانیا، فعالیت‌های خود را در داخل روسیه متوقف یا محدود کردند.
با این وجود، این رسانه ها تلاش خود را برای دستیابی به مخاطبان روسی، عمدتاً از طریق اینترنت با استفاده از رسانه های اجتماعی و برنامه های پیام رسان، رها نکردند. برخی مانند بی‌بی‌سی به روش‌هایی از جمله رادیو موج کوتاه روی آوردند که در طول جنگ سرد برای فرار از پارازیت شوروی استفاده می‌کردند. این رسانه‌ها ادعا می‌کنند که میلیون‌ها روس در جستجوی گزارش‌های عینی در مورد تحولات داخل روسیه، مانند مرگ اخیر و تشییع جنازه ناوالنی و جنگ در اوکراین و همچنین در جهان خارج، به سایت‌های آنها دسترسی دارند. قضاوت در مورد تأثیر چنین گزارش هایی بر افکار عمومی در روسیه دشوار است. یک دهه پیش، روس‌ها اکثراً برای دسترسی به اخبار به تلویزیون تحت کنترل دولت روی آورده بودند. اما استفاده از اینترنت روس‌ها در سال‌های اخیر افزایش یافته و نزدیک به نیمی از جمعیت اکنون اخبار خود را از طریق اینترنت دریافت می‌کنند. این امر به ویژه در نسل جوان دیده می شود. بنابراین روس ها به منابع اطلاعاتی غربی دسترسی دارند. با این حال، به نظر نمی رسد که حداقل تا کنون نگرش آنها را نسبت به پوتین یا جنگ تغییر محسوسی داده باشد.