بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - اعتماد / « ایران و تروریسم » عنوان سرمقاله روزنامه اعتماد نوشته حشمت الله فلاحت پیشه است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
خرابکاری در موسسه هسته‌ای نطنز یکی از مهم‌ترین اخبار یک هفته اخیر ایران است؛ خبری که در آستانه مذاکرات هسته‌ای میان ایران، 1+4 و ایالات متحده امریکا صورت گرفته است. این اقدام که ازسوی مسوولان تروریسم هسته‌ای نامگذاری شد، از چند بُعد قابل تحلیل است. مساله نخست مساله امنیتی و توان دفاعی جمهوری اسلامی است. فارغ از آنکه بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی فردی خونخوار و عامل اصلی خرابکاری‌ها و نابسمانی‌های منطقه است و با عبور از اینکه اقدام اخیر آنان در نطنز، بعید است بدون اطلاع ایالات متحده امریکا صورت گرفته باشد، باید به بررسی توان دفاعی ایران پرداخت. باید بدانید که در قالب سیاست‌های امنیتی جمهوری اسلامی، مراکز هسته‌ای از بالاترین درجه امنیت چه از لحاظ پدافند عامل و چه پدافند غیرعامل برخوردار هستند از این رو وقوع چنین رخدادهایی در این مناطق باید به‌طور جدی مورد بررسی و نقد کارشناسانه قرار بگیرد. معتقدم که در ایران امروز با نوعی کم‌کاری و بی‌کفایتی امنیتی مواجه هستیم که اگر غیر از این بود، وقوع چنین حملاتی آن هم در یک موسسه هسته‌ای وجود خارجی نداشت. از این‌رو مسوولان مربوطه باید با سلسله اقداماتی اساسی و بدون شعارزدگی در مرحله اول به اصلاح وضع امنیتی کشور بپردازند و در مرحله دوم پاسخگوی اقدامات خود باشند. مسوولان مربوطه باید پاسخگو باشند که چه کرده‌اند و چه نکرده‌اند که امروز شاهد تروریسم هسته‌ای در موسسه‌ای چون نطنز هستیم. این بُعد داخلی ماجراست اما انجام اقدامی تروریستی آن هم در نطنز قطعا به لحاظ بین‌المللی نیز معنا و مفهوم خاص خود را دارد. قابل انکار نیست که رژیم صهیونیستی و نخست‌وزیرش در 2 دهه اخیر مسیرشان بی‌ثبات‌سازی منطقه بوده است. آنان همچنین معتقدند که با سلسله اقداماتی نظامی می‌توان توان چانه‌زنی ایران در مذاکرات بین‌المللی خود را از بین برد، اتفاقا به همین دلیل است که حالا در عمق استراتژیک ایران دست به اقدامات تروریستی می‌زنند. 
آنان می‌خواهند دست ایران و قدرت چانه‌زنی جمهوری اسلامی در مذاکرات آتی خالی باشد و این موضوعی نیست که ایالات متحده از آن بی‌اطلاع باشد.
امریکا حتی در مذاکرات برجامی نیز از این مسیر غافل نشد و به رغم آنکه تلاش می‌کرد سطح اعتماد را افزایش دهد، از توجه خود به اسراییل و اهمیت این کشور برای امریکا سخن گفت.
آنچه در این میان از سوی رژیم صهیونیستی و مخالفان جهانی ارتباط ایران و جهان بر اساس دیپلماسی سازنده غفلت شده، آن است که موضوع هسته‌ای ویترین مذاکرات ایران با قدرت‌های جهانی است. 
مطمئن باشید اگر قدرت ایران فقط و فقط در موضوع هسته‌ای بود، شاهد این سطح از مذاکرات با جمهوری اسلامی نبودیم کمااینکه معمر القذافی نیز صنعت هسته‌ای را در کشور به راه انداخته بود و اتفاقا پیشرفت‌های به نسبت خوبی هم داشت اما چون این صنعت بدون پشتوانه ساخته شده بود، در نهایت چاره‌ای جز واگذاری تاسیسات خود به ایالات متحده امریکا نداشت. بدین‌ترتیب نباید قدرت ایران را فقط در صنعت هسته‌ای منحصر کرد، نشانه آن هم سطح بالای مذاکرات با جمهوری اسلامی و همچنین خروج ایران از ذیل فصل 7 منشور سازمان ملل متحد است.
به عقیده نگارنده، قدرت موشکی جمهوری اسلامی از یک‌سو و عمق راهبردی ایران ازسوی دیگر 2 عاملی است که سبب شده قدرت‌های جهانی نوع تعاملشان با جمهوری اسلامی با همه کشورها حتی کره شمالی هم متفاوت باشد. دیدیم که کره شمالی هم که مذاکرات را در عالی‌ترین سطح پیگیری کرد، در نهایت به نتیجه نرسید. فارغ از مذاکرات ناموفق دونالد ترامپ با رهبر فعلی کره، آنان در سال 1990 نیز تلاش کردند در ازای نابودی چند راکتور آب سنگین، 350 میلیون دلار کمک دریافت کنند؛ کمکی که دریافت نشد اما راکتورهای کره شمالی نابود شدند. ایران اما با اتکا به پشتوانه‌های قدرت خود و برخورداری از قدرت چانه‌زنی بالا، حالا نه تنها خواستار لغو 800 تحریم برجامی است بلکه بحث‌ها درباره لغو 700 تحریم فرابرجامی نیز در جریان است. اگر قرار بر تحلیل وضعیت ایران باشد، باید گفت که قدرت ایران یک لایه بنیادی و 3 لایه اجرایی دارد.
لایه بنیادی قدرت جمهوری اسلامی، بدون شک عمق راهبردی ایران و شرایط ویژه ما در جهان است. قدرت منطقه‌ای، عمق استراتژیک و قدرت موشکی نیز 3 لایه اجرایی قدرت ایران به شمار می‌رود، 3 لایه‌ای که با سلسله اقدامات اخیر رژیم صهیونیستی علیه جمهوری اسلامی، امکان اتصالشان به یکدیگر وجود دارد و اتفاقا این تئوری این روزها طرفداران بسیاری در جمهوری اسلامی پیدا کرده و فراموش نکنید که اتصال این 3 ضلع قدرت به یکدیگر می‌تواند شرایط منطقه را نظامی کند. 
واقعیت آن است که اگر سلسله اقدامات مخرب رژیم صهیونیستی ادامه یابد، حامیان این تئوری در ایران بیشتر از حال حاضر هم خواهند شد.
امروز تلاش اسراییل بر ایجاد جو نظامی بر منطقه است؛ حال آنکه جمهوری اسلامی همچنان خواستار حفظ دیپلماسی است البته این به معنای بی‌عملی ایران نیست. ایران در گام نخست باید صیانت امنیتی از خود، دانشمندان و البته مراکز دارای اهمیتش را افزایش دهد. در گام دوم نیز باید پیگیری سیاسی و حقوقی تروریسم هسته‌ای رژیم صهیونیستی را در دستور کار قرار دهد که متاسفانه هنوز این اقدام صورت نگرفته است. ایران باید در چارچوب NPT برای محکوم‌سازی اسراییل تلاش کند؛ چراکه انجام چنین اقدامی در یک مرکز هسته‌ای نه تنها آثار زیست‌محیطی جبران‌ناپذیری به همراه دارد بلکه جنایت علیه بشریت به شمار می‌رود. سومین اقدام ایران نیز مقابله به مثل خواهد بود. ایران باید نشان دهد که چنین تروریسمی پشیمان‌کننده خواهد بود اما نباید در دام اسراییل بیفتد. رژم صهیونیستی به دنبال تحریک ایران برای نظامی‌سازی جو منطقه است از این‌رو ایران باید تلاش کند مقابل به مثلش در زمان و مکانی صحیح و با نهایت هوشمندی باشد. همزمان با این اقدام، ایران باید در زمینه فناوری هسته‌ای پیشرفت روزافزون خود را به جهان نشان دهد تا همگان بدانند که با اقداماتی از این دست، نمی‌توان صنعت هسته‌ای ایران را متوقف کرد.