بزرگنمايي:

سرزمين ايرانيان- آنها دريافتند که ذرات کوچک و سمي موجود در جوهر مي‌تواند حرکت کرده و به غدد لنفاوي برسند.

"برنارد هسه"، يکي از اولين نويسندگان اين مطالعه جديد مي گويد: "ما قبلا مي دانستيم که رنگدانه‌هاي تتو به غدد لنفاوي مي‌روند و غدد لنفاوي با رنگ تتو رنگ مي‌شوند. اين پاسخ بدن براي تميز کردن محل ورود تتو است. چيزي که ما نمي‌دانستيم اين بود که آنها به شکل ذرات نانو اين کار را انجام مي‌دهند و اين بدان معني است که آنها ممکن است رفتار مشابهي با ذرات موجود در سطح ميکرو نداشته باشند و مسئله اينجاست که ما نمي‌دانيم چگونه اين نانوذرات واکنش نشان مي دهند. "

جوهر تتو حاوي طيف گسترده‌اي از رنگدانه‌هاي آلي و غير آلي، همراه با مواد نگهدارنده و آلاينده‌هايي مانند نيکل، کروم، منگنز و کبالت است. دو نوع از رايج ترين مواد عبارتند از کربن سياه، براي تتوهاي تيره و دي اکسيد تيتانيوم (TiO2)، که رنگدانه سفيدي است که اغلب با رنگ‌هاي ديگر براي ايجاد سايه ترکيب مي‌شود.

از آنجايي که TiO2 در مواد افزودني مواد غذايي، ضد آفتاب ها و رنگ‌ها استفاده مي شود، استفاده از آن در جوهر تتو، باعث ايجاد عوارض جانبي مانند متورم شدن پوست، خارش و تأخير در بهبودي مي‌شود.

دانشمندان در "مرکز تابش سنکروتون اروپا"(European Synchrotron Radiation Facility)، از ماشين آلات "سنکروتون"(synchrotron) که به اندازه يک استاديوم است براي رديابي ذرات TiO2 در پوست استفاده کردند.

سنکروترون(synchrotron)که اولين بار توسط لوييس آلوارز ابداع شد، نوعي از شتاب دهنده ذرات به شکل يک حلقه دايره‌اي است که با کمک ميدان‌هاي الکتريکي و مغناطيسي، تابش الکترومغناطيسي توليد مي‌کند ذراتي که با سرعتي نزديک به سرعت نور در يک محيط الکترومغناطيسي حرکت مي‌کنند، در جهت حرکت‌شان، نوري منتشر مي‌کنند که "تابش سنکروترون" يا "نور سنکروترون" ناميده مي‌شود. تابش سنکروترن يک امکان توانمند براي مطالعه ساختمان مولکولي و تغييرات شکل و ترکيبات سلولي در هنگام واکنش‌هاي شيميايي است که در زمينه‌هاي مختلف تحقيقاتي و کاربردي در فيزيک، پزشکي، صنعت، زيست‌شناسي، باستان شناسي و ... کاربرد دارد. استفاده از تابش سنکروترون براي علوم بنيادي و فناوري‌هاي کاربردي، رشد فزاينده‌اي را در چند دهه اخير تجربه کرده است.

سنکروترون با پرتاب پرتوهاي مختلف اشعه ايکس از طريق لنزها و ابزارها بر روي يک نمونه عمل مي‌کند تا رفتار ماده را در سطح مولکولي و اتمي مشاهده کند.

محققان با استفاده از اين تکنيک بر روي نمونه‌هاي بافت تتو توانست ذرات TiO2 در مقياس ميکرو و نانو را رديابي کند و متوجه شد که ذرات در سطح نانو مي‌توانند به غدد لنفاوي منتقل شوند.

اين تيم شواهد محکمي از قرارگيري دراز مدت عناصر سمي در بدن را نشان داده که مي‌تواند به بزرگ شدن مزمن غدد لنفاوي منجر شود.

يکي از محققان اين پژوهش اظهار کرد: متاسفانه افراد در هنگام انجام تتو به ترکيبات تشکيل دهنده رنگ تتو توجهي نکرده و تنها بر استريل بودن سوزن آن تاکيد دارند. اما با انجام اين مطالعه شايد توجه افراد به اين مسئله نيز بيشتر شود.

اين تيم قصد دارد تحقيقات بيشتري را براي تشخيص ارتباط بين ساختار شيميايي رنگدانه‌هاي تتو و عوارض جانبي آن با استفاده از نمونه هاي بيمار بررسي کند.

اين تحقيق در مجله Scientific Reports منتشر شده است.