بزرگنمايي:

سرزمين ايرانيان- کاووس رزمجوئي مجري اين طرح  بيماري‌هاي قلبي و عروقي را يکي از دلايل اصلي مرگ و مير در سراسر جهان برشمرد و خاطر نشان کرد: امروزه نياز فراواني به پيوندهاي مصنوعي عروق براي جايگزين سازي عروق آسيب ديده احساس مي‌شود.

وي با بيان اينکه تا به امروز روش‌ها و پليمرهاي گوناگوني براي ساخت جايگزين‌هاي مصنوعي عروق مورد بررسي قرار گرفته است، افزود: داشتن معايبي مانند لخته‌زايي، استفاده از اين جايگزين‌ها را با مشکل مواجه کرده است.

رزمجوئي از اجراي پروژه تحقيقاتي با عنوان « ساخت و مشخصه يابي بستر نانو ساختار پليمري به منظور کاربرد در جايگزين هاي مصنوعي عروق» با روش الکتروريسي پلي‌کاپرولاکتون و اصلاح سطح آن با پلاسماي اکسيژن و پيوند زني آکريل‌آميد روي سطح، به منظور ايجاد بستري مناسب جهت ساخت جايگزين‌هاي مصنوعي براي عروقهايي که به هر علتي توانايي خود را از دست داده‌اند، خبر داد.

مجري طرح يادآور شد: در اين پژوهش به بستر نانو ساختار پليمري دست پيدا کرديم که سطح آن اصلاح شده و  چسبيدن پلاکت خون به آن  بشدت کاهش يافته است و ميتوان از آن به عنوان جايگزين هاي مصنوعي عروق استفاده کرد.

وي ساخت بستر نانو ليفي اصلاح شده، با خاصيت عدم چسبندگي پلاکت و خون سازگار بودن را از اهداف اين پژوهش عنوان کرد و يادآور شد:. براي اين منظور ، بستر پليمري از جنس پلي کاپرولاکتون انتخاب شد؛، چرا که زيست سازگاري آن تاييد شده، و ساختار ليفي شکل حاصل از الکتروريسي آن، خواص مکانيکي مشابه يک رگ خوني را ميتواند داشته باشد .

اين محقق الکتروريسي را فني دانست که مي‌تواند نانو الياف پليمري منفرد و ممتد را با طول‌هاي نسبتا بلند توليد کند و خاطر نشان کرد: براي اصلاح سطح از فرايند پلاسماي اکسيژن استفاده شد؛ چرا که با توجه به تحقيقات صورت گرفته بيشترين دانسيته از گروه‌هاي فعال را در سطح ايجاد مي‌کند، همچنين آکريل آميد به دليل زيست سازگاري و آبدوست بودن و خنثي بودن از لحاظ الکتريکي براي پيوند زدن روي سطح  نانو الياف پلي‌کاپرولاکتون انتخاب گرديد.

وي اضافه کرد: براي اين کار ابتدا بستري نانو ساختار از پلي‌کاپرولاکتون ساخته و سطح آن توسط پلاسماي اکسيژن اصلاح و فعال و بعد از فعال شدن سطح الياف پلي‌کاپرولاکتون، مونومر آکريل‌آميد براي بهبود خون سازگاري به سطح پيوند زده ‌شد و در نهايت با انجام آزمون چسبندگي پلاکت به عنوان آزمون خون‌سازگاري، ميزان چسبندگي پلاکت روي سطح مورد بررسي قرار ‌گرفت.

رزمجوئي فرآيند الکتروريسي پلي کاپرولاکتون و بدست آوردن اليافي با قطر ميانگين در حدود 112 نانومتر را از فرآيندهاي پيچيده اين پژوهش عنوان کرد و افزود: همچنين بخش مربوط به آموزن چسبندگي پلاکت نيز به دليل سختي آماده سازي پلاکت خون ، اين تحقيقات را تا حدودي با پيچيدگي‌هايي روبرو کرد.

وي با تاکيد بر اينکه  دستاوردهاي اين پژوهش در صنعت و فناوري توليد جايگزين هاي عروقي مانند رگهاي خوني مصنوعي مي تواند مورد استفاده قرار گيرد، گفت: براي تجاري سازي اين روش و نمونه ساخته شده مي بايست ساير تستهاي خون سازگاري و آزمون حيواني اجرايي شود.

مجري طرح با تاکيد بر اينکه در اين طرح به بستر نانوليفي با قطر ميانگين الياف 112 نانومتر دست پيدا کرديم که ويژگيهاي سطح را بشدت بهبود مي‎بخشد، يادآور شد: در انتهاي پژوهش و بعد از اصلاح سطح، سطحي به دست آمد که ميتواند چسبندگي پلاکت خون به سطح را که يکي از عوامل اصلي گرفتگي عروق جايگزين است بشدت کاهش دهد.

وي توليد بستر نانو ليفي با قطر الياف حدود 112 نانومتر و سطحي آبدوست با قابليت عدم لخته زايي براي استفاده در عروق مصنوعي را از موفقيت‌هاي اين طرح نام برد و افزود: از نتايج به دست آمده از اين پروژه ميتوان در مطالعه و ساخت جايگزينهاي مصنوعي عروق مانند رگهاي مصنوعي استفاده کرد.

اين طرح با همکاري دکتر حميد کشوري و دکتر سعيد صابر سمندري در دانشگاه صنعتي اميرکبير اجرا شده است.