بزرگنمايي:

در گزارش روز سه شنبه اين روزنامه آمده است:
اينجا بهشت اوست. مهدي با غرور درميان شاخه هاي پسته ايستاده و آنها را برانداز مي کند. تعدادي از اين درختان بيش از20 سال از عمرشان مي گذرد. 12 سال زمان مي برد تا يک نهال بتواند محصول کامل بدهد.
يک عمراست که اين گياهان سر سخت مهدي و خانواده اش را تامين کرده اند. 40 هکتار متعلق به او است و در روستايي ديگر نيز دو برابر اين مقدار کشت کرده است.
منظم و در رديف هاي دراز درختچه هايي با ميوه هاي بيضي شکل زرد و قرمز رنگ قرار گرفته اند. مغز اين ميوه ها در کنار نفت خام از مهمترين محصولات صادراتي ايران به شمار مي رود.
از دور صداي پمپ آب به گوش مي رسد و ميان شاخ و برگ درختان پرنده ها در جنب و جوش هستند. مهدي با خود زمزمه مي کند:احتمالا کشتزار خود را از دست خواهم داد.درادامه تعريف مي کند که چطور هر شب موقع شام با دو پسرش درباره آينده و اينکه چه پيش خواهد آمد بي نتيجه بحث مي کنند.
دراثر آبياري عميق زمين ضعيفتر و نمکي تر خواهد شد. پيش از اين مهدي 8 تن پسته کله قوچي در سال برداشت مي کرد، اما حالا فقط نيمي ازاين مقدار که سالانه برايش 20000 يورو صرف دارد، را برداشت مي کند. يک آبياري قطره اي مدرن که با آن مي تواند درختانش را نجات دهد. هزينه اي 120000 يورويي دارد که او از پس آن برنمي آيد.
مي گويد : ما سال هاي طولاني از آب هاي زيرزميني استفاده کرديم و حالا قبض آن را دريافت ميکنيم. مهدي اما تنها مورد خاص اين موضوع نيست.
**100 ميليارد متر مکعب آب
بيش از 10 هزار کشاورز ديگر نيز در ايران نگران آينده خود هستند. دراستان کرمان بيش از يک سوم از مزارع پسته از دست رفته اند. اين تهديد وجود دارد که بيشتر نواحي ايران به مناطقي کويري و غيرقابل سکونت تبديل شوند و اين موضوع به دليل اين است که در ايران مدت طولاني است که مردم مطابق شرايط زيست محيطي خود زندگي نمي کنند.
با مصرف و بي ملاحظه ي سالانه 100 ميليارد مکعب آب، ايران به نابودي نزديک و نزديک تر مي شود.
سازمان ملل توصيه مي کند که تنها 20 درصد از آب تجديدپذير را کشورها استفاده کنند، اما خط قرمز روي 40 درصد قرار دارد. 60 درصد استفاده به معني استرس آبي و80درصد به معني بحران آب است.
اما ايران 110درصد از اين ميزان را استفاده مي کند و اين سه برابر بيشتر از حدي تعيين شده است . اين يعني بهره کشي که براي آن درهيچ يک از طبقه بندي هاي بين المللي طبقه اي وجود ندارد.
**سيستم تصفيه آب ناشناخته است
اين فاجعه دلايل زيادي دارد. يکي از دلايل آن به گفته حسين خاني کارشناس گياه شناسي ازدياد سدها است. در اواخر سال 1979 تنها 18 سد در ايران وجود داشت اما حالا به 647 سد رسيده است.
680 سد ديگر نيز در ايران در حال ساخت و يا برنامه ريزي هستند. هر رودخانه در ايران به طور مداوم تبديل به سد شده است. پارک ها و درختان خياباني در تهران با حوض مصنوعي آبياري مي شوند. او مي گويد ايران کشوري بدون آب جاري است. علاوه بر اين در سطح کشور بيش از 780 هزار حلقه چاه آب وجود دارد که ذخاير زيرزميني را تخليه مي کنند. بيش از نيمي از چاههاغيرقانوني هستند.
با وجود اينکه ايران ديگر از پس شيرهاي آب باز خانگي و آب هاي جاري و باغ هاي دلپذير برنمي آيد، اما اينها هنوز از اجزاي تصوير ايران به شمار مي روند.
90 درصد آب صرف کشاورزي مي شود 10 درصد صرف آشاميدن و صنعت.علاوه بر اين جمعيت از سال 1979 از 30 ميليون به 80 ميليون نفر رسيده است و توليدات کشاورزي نيز 4 برابر شدند.
اسراف درايران نجومي است و اين به اين خاطر است که بهاي آب در ايران اندک است. مصرف فردي آب در ايران 2 برابر ميانگين جهاني است.بيشتر مزارع با کانال هاي باز تامين مي شوند و هيچ جا تصفيه آب وجود ندارد که بتوانند فاضلاب را مجددا به آب آشاميدني تبديل کنند.
به خاطر تغييرات آب و هوايي ميانگين دماي هواي ايران 1.5 تا 2 درجه سلسيوس افزايش داشته است و اين ميزان نيز دو برابر سريع تر از ميانگين جهاني است. علاوه بر اين ميزان بارندگي سالانه نيز 20 درصد کاهش يافته است. مابقي را ملت تحت فشار از نظر شرايط زيست محيطي به گردن تحريم هاي بين المللي انداخته است.
درمناطق شرقي، جنوبي ومرکزي ايران شرايط به مراتب بدتراست دراين مناطق آب مزه نمکي دارد و درياچه ها و سبزه زارها خشک شده اند و در رودخانه ها نيز ديگر آب جاري وجود ندارد. سطح زمين تا کيلومترها شکننده شده و توفان هاي شن هر بار شديدتر از قبل رخ مي دهند. يک مثال جنجالي درياچه اروميه ويران شده در شمال غرب ايران است.
حسين خاني درجديدترين کتاب خود تصويري از درياچه خشک شده بختگان دراستان فارس را منتشرکرده است. در انجا در عرض 30 دقيقه توفان شن رخ داد که ديگر دست ها هم ديده نمي شد.
محل هاي گردشگري و توريستي در دو تا از بزرگترين آب هاي داخلي سابق ديگر وجود ندارند.بهشت پرنده مهاجر در نزديکي شهر شيراز تبديل به زميني سفيد و نمکي محاصره با کوه هاي قهوه اي رنگ شده است.