بزرگنمايي:

 امروزه، مواد کامپوزيتي مبتني بر پليمرها در ميان بيشترين مواد مورد استفاده در صنايع مختلف قرار دارند. در واقع اين دسته از مواد به دليل خواص مکانيکي بالا و امکان کاهش قابل توجه وزن در طراحي سازه، در صنايع مختلفي از قبيل هواپيما و کاربردهاي هوافضا استفاده مي‌شوند. خواص منحصر به فردي همچون نسبت استحکام به وزن بالا و مقاومت در برابر سايش، مواد کامپوزيتي را به جايگزين مناسبي براي آلياژهاي فلزي سنتي تبديل کرده است.

دکتر سعيد صابرسمندري با اشاره به اين موضوع که در اين طرح به بررسي اثر افزودن نانوذرات رس بر روي پاسخ تيرهاي کامپوزيتي تحت ضربه‌ سرعت پايين پرداخته شده است، عنوان کرد: کاهش مساحت خرابي و لايه لايه شدن تيرهاي کامپوزيتي تحت ضربه با افزودن نانوذرات از مهم‌ترين نتايج طرح است. همچنين افزايش جذب انرژي سازه در کامپوزيت‌هاي تحت ضربه‌ سرعت پايين نيز از ديگر دستاوردهاي حضور نانوذرات است. تمام موارد ذکر شده را مي‌توان معادل با کاهش هزينه و افزايش کارايي سازه‌ها متصور شد.

وي در ادامه گفت: افزون بر اين موضوع، در ساخت اين نانوکامپوزيت‌ها، دو نوع روش ساخت شامل ساخت نمونه به روش دستي و ساخت به روش تزريق خلأ- مدنظر قرار گرفت تا بتوان در کنار اثر حضور نانوذرات، تأثير نوع روش ساخت را نيز بر روي پاسخ به ضربه مطالعه کرد.

محقق طرح تاکيد کرد: حضور نانوذرات در اين نانوکامپوزيت‌ها که در مقياس آزمايشگاهي ساخته و بررسي شده‌اند، سبب شده که ميزان خرابي و لايه لايه شدن در برابر ضربه‌هاي وارد شده کاهش يابد.

به گفته‌ صابرسمندري، با افزايش درصد وزني نانوذرات، سطح خرابي نمونه پس از ضربه سرعت پايين کاهش يافته است. اين ويژگي ناشي از خاصيت نفوذناپذيري نانوذرات است. از طرفي، نمونه‌هاي ساخته شده به روش ساخت تزريق خلأ، موفقيت بالاتري در نتايج آزمايش ضربه در مقايسه با روش ساخت دستي داشته است که مي‌تواند به دليل پخش بهتر نانوذرات درون الياف به روش تزريق خلأ باشد.

نتايج اين تحقيقات که حاصل تلاش‌هاي دکتر سعيد صابرسمندري و دکتر مجتبي صديقي از اعضاي هيأت علمي دانشگاه صنعتي اميرکبير و مهدي حيدري ميبدي فارغ‌التحصيل کارشناسي ارشد از اين دانشگاه است، در مجله‌ Composites Science and Technology منتشر شده است.