بزرگنمايي:

يکي از علل اصلي مرگ و مير انسان‌ها، خونريزي‌هاي شديد در تصادفات و جراحي‌هاي داخلي است. براي بند آوردن خونريزي از روش‌هاي گوناگوني از جمله بخيه استفاده مي‌شود. در اين روش‌ها سرعت عمل حرف اول را مي‌زند. از اين رو در پزشکي نياز به توليد نوار زخم بندهاي از پيش آماده و سازگار با بدن که بتواند در اتاق اورژانس به ‌سرعت به کار گرفته شود و جان مجروحان را نجات دهد، وجود دارد. در دهه‌هاي اخير تلاش‌هاي فراواني جهت توسعه‌ نانوالياف بيوکامپوزيتي با هدف توليد داربست‌هاي مهندسي بافت، زخم‌بندي و دارورساني انجام گرفته است که از آن جمله مي‌توان به تحقيقات انحام شده در دانشگاه صنعتي شريف اشاره کرد. دکتر عبدالرضا سيم چي عضو هيأت علمي دانشگاه صنعتي شريف با اشاره به خواص مهم غشاهاي نانوليفي، گفت: در ساخت غشاهاي نانوليفي بايد تخلخل، ساختار، خواص مکانيکي و نرخ تخريب شيميايي در محيط بدن مورد توجه قرار گيرد. ازاين ‌رو هدف از انجام اين طرح توليد زخم بندهاي پيشرفته با خواص مطلوب و توليد پوست مصنوعي جايگزين پوست طبيعي بدن انسان بوده است. وي يادآور شد: استفاده از اين پوشش نانوکامپوزيتي به ‌عنوان پانسمان زخم‌ها، سرعت بهبود زخم را در مقايسه با پانسمان‌هاي متداول سنتي افزايش مي‌دهد. به گفته‌ سيم چي، با کاهش قطر الياف در حد نانومتري، خواص مکانيکي و زيستي آنها بهبود پيدا مي‌کند، به ‌طوري ‌که خواص مکانيکي کامپوزيت با افزايش استحکام همراه مي‌شود و حضور اکسيد گرافن نيز موجب افزايش استحکام خواهد شد ضمن آن که به علت بهبود تراوايي و آب ‌دوستي نمونه‌ها و ايجاد تخلخل‌هاي ريزتر در نمونه، خواص زيستي آن نيز بهبود مي‌يابد. عضو هيات علمي دانشگاه صنعتي شريف با اشاره به جزئيات اجراي اين طرح خاطر نشان کرد: در طرح حاضر ابتدا محلول پليمري کيتوسان/سلولز باکتريايي با استفاده از يک دستگاه الکتروريسي، به نانوالياف تبديل شد. سپس پارامترهاي فرايند الکتروريسي بهينه‌سازي شدند و در ادامه محلول پليمري کيتوسان/سلولز باکتريايي حاوي مقادير مختلفي از اکسيد گرافن نيز الکتروريسي شد و در نهايت نمونه‌هاي توليدي مشخصه يابي شده و از منظر مقاومت مکانيکي و تراوايي مورد ارزيابي قرار گرفتند. اين محقق اظهار کرد: نتايج آزمون‌هاي مکانيکي تنش کششي، مدول الاستيک و قابليت تغيير طول را به ترتيب 25 تا 35 مگا پاسکال، 70 تا 100 مگاپاسکال و 20تا 30 درصد را نشان مي‌دهند. سيم چي اضافه کرد: اين نانو پانسمان ضمن سرعت بخشيدن به فرآيند بهبود زخم مي‎تواند در مهندسي بافت پوست، دارورساني کنترل شده از طريق پوست انسان و در نهايت پوست مصنوعي مورد استفاده قرار گيرد. اين تحقيقات حاصل تلاش‌هاي دکتر عبدالرضا سيم چي عضو هيأت علمي دانشگاه صنعتي شريف، مهندس امير آذرنيا دانشجوي مقطع کارشناسي ارشد دانشگاه صنعتي شريف، مهندس نفيسه محمودي دانشجوي مقطع دکتراي دانشگاه صنعتي شريف و نيلوفر صلاحي عضو هيأت علمي دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات تهران است و نتايج آن در مجله Composites: Part A به چاپ رسيد.