بزرگنمايي:

دکتر مهرداد مهکام، عضو هيات علمي دانشگاه شهيد مدني آذربايجان و محقق طرح درباره اين کار تحقيقاتي گفت: در سيستم دارورساني معمول به علت غيرواقعي بودن مقدار داروي مصرفي براي درمان، بسياري از ميزان دارو، قبل از رسيدن به بافت هدف در دستگاه گوارش، گردش خون و بافت‌هاي واسطه به هدر مي‌رود.

 وي ادامه داد: عوارض جانبي ناشي از داروهاي جذب شده در طول مسير در بيماري‌هايي نظير سرطان و ديابت باعث ريزش مو و عوارض بسياري مي‌شود. تزريق‌هاي مکرر نيز باعث دردناک شدن بافت‌ها مي‌شود که براي بيمار غير قابل تحمل است. در ميان روش‌هاي درماني نوين براي انتقال هدفمند دارو به روده، اتصال داروها به حامل‌ها و يا پوشش دادن آن‌ها با پليمرهاي حساس به pH بسيار ويژه هستند.

 مهکام افزود: با توجه به اختلاف زيادي که در pH معده و روده وجود دارد، هدف ما طراحي نانوکامپوزيت‌هايي بود که در محيط اسيدي معده مقاوم بوده و تغييرات ساختاري زيادي از خود نشان ندهند، اما در محيط بازي روده دستخوش تغييرات شده و با متورم شدن، داروي مورد نظر را رها کنند.

 وي با بيان اين که اين کار يک طرح تحقيقاتي مشترک بين دانشگاه شهيد مدني آذربايجان و دانشگاه آزاد ميانه بود، گفت: نتايج اين کار نشان داد نانوکامپوزيت‌هاي توليد شده بر پايه نانوذرات سيليس اصلاح شده، علاوه بر حساس بودن به pH محيط، يک حامل بسيار مؤثر در آزادسازي داروست.

 محقق طرح با بيان اين که اين محصول قابل کاربرد در صنايع داروسازي خواهد بود، تصريح کرد: اين نانوحامل‌ها، قابليت تخريب توسط باکتري‌هاي روده را داشته و روش تهيه آن‌ها آسان است. همچنين اين نانوحامل، داراي خاصيت دارورساني در زمان معين و ميزان مصرفي کنترل شده به بافت هدف است که با کاهش چشمگير عوارض جانبي ناخواسته، از سيستم‌هاي دارورساني قديمي، ايمن‌تر و مؤثرتر است.

 به گفته‌ مهکام، از ديگر ويژگي‌هاي بارز اين نانوحامل‌هاي کامپوزيتي زيست سازگار، امکان بارگيري همزمان چند دارو در ساختار آن‌هاست که در حال حاضر توسط تيم تحقيقاتي وي و بطور مشترک با دانشگاه داروسازي تبريز در حال انجام است.

 مهکام يادآور شد: در اين طرح پژوهشي، ابتدا نانوذرات سيليس به روش سل-ژل توليد و پس از اصلاح سطح آن در شرايط کنترل شده، نانوذرات سيليکا با انتهاي اسيدي تهيه شد. سپس با وينيل‌دارکردن اين گروه‌هاي اسيدي و کوپليمريزاسيون اين نانوذرات، نانوکامپوزيت حساس به pH توليد شد.

 نتايج اين پژوهش در مجله Current Nanoscience منتشر شده است.