منوچهر متکي ، در سايت شخصي خود نوشت:

اداره امور اجرايي کشور، يک امر عرفي است؛ آميزه اي از علم و تجربه. به همين دليل است که دولتمردان، برخلاف مردان دين، در بازه هاي زماني معيني که توسط قانون مشخص شده، مي آيند و مي روند و يا بايد بيايند و بروند.

هم از اين روست که رئيس قوه مجريه و اعضاي دولت او، به جاي سردادن شعارهاي مديريت جهان و نظريه پردازي ديني و نطق هاي ايدئولوژيک و ... بايد صرفاً به کشورداري و حل مشکلات مردم از جمله تعطيل و يا نيمه تعطيل شدن کارخانجات و مراکز توليدي در کردستان و اروميه و مهاباد و تبريز و شهرک هاي صنعتي قزوين و... و دامداري هاي کشور و رنج کشاورزان و بيکاري و گراني در کودتاي قيمت ها بپردازند.

در اين ميان آنچه عمدتاً در کشور ما مغفول مانده، بهره گيري از تجربيات کشورهاي ديگر در زمينه اداره امور کشور و حل مشکلات است.

ما اولين کشوري نيستيم که درگير افت ارزش پول ملي شده است...
ما اولين کشوري نيستيم که دچار تورم شديد شده است...
ما اولين کشوري نيستيم که داراي بافت جمعيتي جوان است...
ما اولين کشوري نيستيم که به سوي ميانسالي و پيري جمعيت مي رود...
ما اولين کشوري نيستيم که درگير آلودگي هواست....
ما اولين کشوري نيستيم که اعتياد در آن شيوع يافته است...
ما اولين کشوري نيستيم که چالش هاي زيست محيطي داشته است...
ما اولين کشوري نيستيم که ...

اين فهرست را مي توان ادامه داد ولي هدف، رديف کردن مشکلات کشور نيست بلکه مي خواهم بگويم همه يا قريب به اتفاق مشکلاتي که ما با آن سر و کار داريم، قبل از ما، در بسياري از کشورها وجود داشته است و آنها توانسته اند، با «روش» هايي اين مشکلات را حل کنند.

مثلاً روزگاري در لندن هوا به حدي آلودگي داشت که آب رودخانه تيمز که از وسط اين شهر مي گذرد نيز، از آن در امان نبود و حتي گفته مي شود لايه اي از آلودگي هاي صنعتي، روي آب حرکت مي کرد. اما مسوولان شهري و دولتي با تدابيري بر آن فائق شدند.

يا زماني ترکيه درگير تورم 110 درصدي و کاهش شگرف ارزش پول ملي بود ولي با تمهيداتي، تورم را به حدود 10 درصد و بعضاً پايين تر از آن رساندند.

يا ژاپن سالهاست که درگير پديده پيرسالي جمعيت است و توانسته است با اتخاذ سياست هايي منافع اين پديده را حداکثري و مضارّ آن را حداقلي کند و ... .

اين همه موفقيت در دنيا بر اساس بخت و اقبال و شانس نبوده است بلکه از فرمول هاي علمي و تجربي براي برون رفت از مشکلاتشان استفاده کرده اند.

قرار نيست ما هم چرخ را از نو اختراع کنيم. تجربه بشري گرانبهايي در اختيار ماست که بايد از آن استفاده کنيم: «ديگران چه کردند که موفق شدند؟» اين سوالي است که بايد مدام بپرسيم و جوابش را بيابيم و عمل کنيم.

نام اين کار، تقليد نيست چون نمي خواهيم عيناً هر آنچه ديگران انجام دادند را تکرار کنيم زيرا عوامل خاص بومي خود را بايد در آن دخيل کنيم و تجربيات جهاني را بومي سازي نماييم.

ما بايد به جاي اين که ادعاي مديريت جهان را داشته باشيم، بايد خردمندانه به دنبال استفاده از تجربيات جهاني باشيم، همان گونه که ديگران نيز مي توانند از تجربيات ما بهره ببرند.

يادمان باشد استفاده از تجربيات ديگران، ناقض غرور ملي ما نيست، بلکه نشان دهنده اين است که ما مي دانيم بخشي از جهان هستيم و آنقدر خردمند که از راهي که ديگران که با هزينه خودشان رفته اند، مي توانيم بهره مند شويم.

وقتي ديگران توانسته اند با راهکارهايي مشکل تورم و گراني و افت ارزش پول ملي و بيکاري و .. را حل کنند، ما نيز مي توانيم با بهره گيري از تجربيات و راه هاي آنان و البته با بومي سازي، اين مشکلات را حل کنيم.