چاپ

سرزمین ایرانیان- پلاستیک نیمه رسانا به منظور استفاده در سلول های خورشیدی و تجهیزات الکترونیکی انعطاف پذیر ساخته شده است، اما هنوز در حوزه زیست شناسی، کاربرد چندانی ندارد.
محققان برای ساخت این حسگرها از نوعی پلیمر استفاده کردند که عملکردی شبیه به یک سیم مولکولی دارد و الکترون های تولید شده در جریان فرآیندهای الکتروشیمیایی را مستقیما دریافت می کند. هنگامی که این ماده با مایعاتی مانند عرق، اشک یا خون برخورد می کند، یون ها را جذب کرده و حجیم می شود. در نتیجه با مایع ادغام شده و در مقایسه با حسگرهای عادی که با الکترودهای فلزی ساخته می شوند، حساسیت بسیار بالاتری دارد.
این حسگرها قادرند میزان متابولیت های ضروری از جمله لاکتوز و گلوکز را که درون عرق، اشک، مخاط یا خون وجود دارند، اندازه گیری کرده و در صورت استفاده در تجهیزات تشخیصی، امکان تحت نظر گرفتن وضعیت سلامت را با سرعت بالا، بهای پایین و دقت زیاد فراهم کنند.
با توجه به این که در ساخت حسگرهای جدید از فلزاتی مانند طلا و پلاتین استفاده نمی شود، می توان آن را با قیمت بسیار کمتر تولید کرده و به سادگی درون مواد انعطاف پذیر و کشسان تعبیه کرد. بنابر این یکی از کاربردهای حسگرهای پلاستیکی تولید تجهیزات پوشیدنی و ایمپلنت های انعطاف پذیر است.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Science Advances منتشر شده است.