چاپ

سرزمين ايرانيان- فشار تغيير اقليم و پيامدهاي منفي آن بر زندگي بشر موجب شد که 12 دسامبر 2015 حدود 190 کشور جهان در پاريس گرد آمدند تا براي کاهش تاثيرات بر زندگي جوامع تصميم گيري کنند، نشستي که تهيه و ارائه توافقنامه پاريس را در پي داشت؛ اين توافقنامه را 194 کشور امضا کردند و 160 کشور به طور رسمي به آن پيوستند.
در اين توافق که به نشست آب و هوايي پاريس هم شناخته مي شود، مقرر شد از افزايش دماي زمين بيش از دو درجه سانتيگراد در قرن جاري جلوگيري شود و براي محدوديت افزايش دما به زير 1.5 درجه سانتيگراد نسبت به سطح آن پيش از صنعتي شدن، اقدام شود.
در نشست پاريس، جمهوري اسلامي ايران پذيرفت که تا سال 2030 انتشار گازهاي گلخانه اي خود را به ميزان حدود چهار درصد به صورت غيرمشروط و هشت درصد نيز مشروط به برداشته شدن تحريم ها، کاهش دهد.
به واقع، کاهش انتشار گازهاي گلخانه‌اي جزو برنامه‌هاي مصوب دولت است، برنامه اي که با اصلاح الگوي مصرف و بهينه سازي مصرف سوخت در چارچوب سياست‌هاي کلي اصلاح الگوي مصرف مرتبط است.
بر اين اساس و به گفته رئيس سازمان حفاظت محيط زيست، کاهش انتشار گازهاي گلخانه‌اي صرفا يک بحث بين المللي نيست بلکه ما يک وظيفه ملي نيز در زمينه اصلاح الگوي سوخت داريم، اصلاح الگوي سوخت نيز به معناي کاهش انتشار گازهاي گلخانه‌اي است.
معصومه ابتکار همچنين اخيرا در مراسمي به مناسبت بزرگداشت روز جهاني تنوع زيستي با اشاره به مسئله کمبود منابع آب و تهديدآفريني آن براي ايران افزود: مسئله آب نيز با تغيير اقليم گره مي‌خورد. اجراي برنامه‌هاي مقابله با تغيير اقليم، يک ضرورت ملي براي ايران است. اميدواريم سند الحاق ما به توافق پاريس، هرچه زودتر نهايي شود. اين مسئله براي ما حياتي است زيرا آسيب‌پذيري کشور در برابر مسايلي نظير افزايش دما، کاهش بارندگي و حوادثي نظير سيل، در حال افزايش است.
توافقنامه پاريس در ايران به تصويب مجلس شوراي اسلامي رسيده اما براي اجرايي شدن همچنان منتظر تاييد شوراي نگهبان است.
در اين ميان، برخي شبهات درباره توافقنامه پاريس مطرح شده است که بيان مي کند اين توافق مي‌تواند محدوديت هايي را در مسير پيشرفت کشور و توسعه ايجاد کند و مانعي براي تحقق اقتصاد مقاومتي باشد.
اصغر محمدي فاضل رييس سابق انستيتو علوم و فناوري محيط زيستي سازمان همکاري‌هاي اقتصادي (اکو) روز جمعه در گفت و گو با خبرنگار علمي ايرنا در اين خصوص گفت: جمع بندي آنچه تاکنون نشان مي دهد اين است که حضور در موافقتنامه پاريس براي کشوري مانند ايران يک فرصت است و عرصه هاي مثبتي نيز دارد؛ اساسا تصميم گيري در باره توافقنامه پاريس بايد به دور از فضاي سياسي و در محيطي فني و علمي باشد.
وي افزود: اين موضوع فني است و بايد توسط اهل فن مورد بحث و بررسي قرار گيرد اين که آنرا به سطوح غير فني بدون اقدامات کارشناسي ببريم، به نظر مي رسد خيلي هوشمندانه نباشد.
استاد دانشکده محيط زيست اظهار کرد: به هر حال هيچ مطلق خوب يا بد در عرصه فني و کارشناسي وجود ندارد و هميشه مي شود يک موضوع را مجددا و براي چند بار مورد دقت، نقد و بررسي مجدد قرار داد.
وي ادامه داد: تاکيد من اين است که اين کار بايد توسط اهل فن، در عرصه هاي فني و در يک فضاي فني نه فضاي سياسي و يا در شرايط رسانه اي و با حرف هايي که مبناي کارشناسي و علمي ندارد، صورت گيرد؛ از اين طريق است که تصميمي مبتني بر مصلحت کشور اتخاذ مي شود.

*** خروج يک کشور از توافق پاريس به معناي مرگ آن است
فاضل گفت: نشست آب و هوايي يک توافقنامه بين المللي است و امريکا از کشورهايي است که در اين توافق حضور دارد و قطعا خروج يک کشور از آن را نبايد به عنوان مرگ يک توافق تلقي کرد.
وي افزود: اما نکته مهم اين است که اين موضوع مي تواند براي کشورهايي که دنبال نقش آفريني هاي جديد در حوزه ديپلماسي هستند يک فرصت باشد، يعني هر عرصه اي که توسط امريکا خالي شود، به اين معنا است که مي توان براي پر کردن آن عرصه ها، ايفاي نقش و به نوعي حضور فعال در عرصه هاي بين المللي و يارگيري هايي که مي تواند بر ساير موضوعات مناقشه اي بين ما و جامعه جهاني موجود، بعدها به کمک ما بيايد، وارد عمل شد.
فاضل تاکيد کرد: به نظر مي رسد اگر به اين موضوع به عنوان يک فرصت نگاه کنيم قطعا مي توانيم از آن بهره برداري کنيم، به طور کلي شبکه مديران و مذاکرات چند سال اخير امور خارجه ايران هوشمندي، توانمندي و خردمندي در مذاکرات سياسي را نشان داد بنابراين مي توان اين گونه مسائل را هوشمندانه پيش برد تا بهترين نتيجه را براي کشور داشته باشد.