چاپ

ترکيبات مهندسي شده در زمينه نانوتکنولوژي مي‌توانند در مواد اوليه مخصوصا براي افزايش حلاليت و فراهمي زيستي(ورود نانو مواد به جريان خون) و همچنين در بسته بندي مواد غذايي با سطوح ضد ميکروبي و سنسورهايي که تغيير رنگ را در زمان فاسد شدن مواد غذايي آغاز مي‌کنند، سودمند باشند.

در بخش غذا، مطالب درباره فناوري نانو در نشريات 40 درصد افزايش يافته و ثبت اختراعات در زمينه فناوري نانو 90 درصد در دو دهه گذشته افزايش يافته است.

در حال حاضر بيش از 1000 شرکت بر تحقيق و توسعه محصولات مبتني بر فناوري نانو تمرکز دارند. برنامه‌هاي کاربردي آينده مي‌توانند شامل ذخيره و نگهداري آنزيم‌هاي مفيد(که اين کار براي بهبود کارايي و استفاده مجدد از آنها مي‌شود) و استفاده از ساختارهاي نانومواد براي ايجاد انواع جديد مواد غذايي باشند.

فناوري نانو به کنترل ترکيبات در مقياس مولکولي اشاره داشته که در نانومتر يا ميکرومتر اندازه‌گيري مي‌شود. در صنايع غذايي، اين فناوري توليدکنندگان را ترغيب کرده زيرا مزاياي بالقوه استفاده از آن مانند توليد طعم‌ها يا رنگ‌هاي قوي، بهبود فراهمي زيستي مواد مغذي و تشخيص باکتري‌ها در بسته‌بندي اثبات شده است.

با اين حال، شور و شوق اوليه محققان و توسعه‌دهندگان محصولات با مقاومت مصرف‌کنندگان که در مورد ايمني اين فناوري نگران بودند مواجه شده است.

از آن به بعد، "سازمان غذا و دارو آمريکا" (FDA) دستورالعمل‌هايي در زمينه استفاده از فناوري نانو در مواد غذايي عرضه کرده است، اما صنعت در مورد چگونگي معرفي نوآوري‌هاي مبتني بر فناوري نانو به مصرف‌کنندگان، احتياط کرده است.

استفاده از ترکيبات نانوساختار در مواد غذايي موضوع جديدي نيست. اين ترکيبات به طور طبيعي و به صورت نانو ذرات کازئين که مسئول ثبات چربي هستند در شير وجود دارند.

در همين حال، بيش از 1600 محصول مصرفي شامل ذرات نانومقياس مهندسي شده که توسط پروژه‌هاي نانوتکنولوژي نوظهور انجام مي‌شوند.

اين ذرات در حال حاضر به طور گسترده اي در بخش بسته بندي مواد غذايي براي کمک به کيفيت غذا و ايمني غذا استفاده مي‌شوند. همچنين سنسورهاي مبتني بر نانوتکنولوژي مي‌توانند حضور اکسيژن يا باکتري‌ها مانند ليستريا را تشخيص داده و اندازه گيري کنند.

در بخش مواد اوليه، فناوري نانو هنوز به طور گسترده اي در مکمل‌ها استفاده مي‌شود. با اين حال، بسته بندي نانويي نانو کپسولاسيون nanoencapsulation)) مي‌تواند براي محافظت از ترکيبات حساس مانند ويتامين‌ها، مواد معدني، آنتي اکسيدان‌ها و اسيدهاي چرب اشباع نشده مورد استفاده قرار گيرد.

بنابراين با استفاده از اين روش، مواد تنها در زمان رسيدن به روده آزاد مي‌شوند. اين کار همچنين نحوه رسيدن مواد مختلف به بدن و جذب آن را بهبود بخشيده و تاثيري بر طعم و ظاهر محصول نيز ندارد.

اطلاع رساني در زمينه مزاياي فناوري نانو در مواد غذايي هنوز يکي از بزرگترين چالش‌هاي صنعت بوده و بعضي مي‌گويند که ميزان توسعه در اين بخش پايين است.

با اين حال، با استفاده از برنامه‌هاي متنوع که همه چيز را از ايمني غذا تا تغذيه بهتر، کاهش زباله‌هاي مواد غذايي و بسته بندي زيست تخريب پذير بهبود مي‌بخشد ، مصرف‌کنندگان به صورت اجتناب ناپذير در سال‌هاي آتي بيشتر ترکيبات نانومواد را در محصولات مصرفي خود خواهند داشت.