شايد شما هم اگر مدت طولاني روي تردميل
دويده باشيد، بعد از تمام شدن ورزش‌تان گفته باشيد: «مثل شکنجه بود.»
واقعيت اين است که زياد هم بيراه نگفته‌ايد! ايده اوليه تردميل از وسيله‌اي
بوده که در زندان‌‌ها براي شکنجه و تنبيه از آن استفاده مي‌شد.
تردميل را حالا اکثر مردم مي‌شناسند و پاي
ثابت باشگاه‌هاي ورزشي است. اين وسيله ورزش به نام‌هاي دوي برقي، دو درجا
يا دوي ثابت هم شهرت پيدا کرده و به افراد امکان دويدن در فضاي بسته و کوچک
براي ورزش را مي‌دهد. حالا نام تردميل براي خيلي‌ها تداعي‌کننده ورزش،
تحرک و سلامتي است اما در گذشته اين اختراع براي زندانيان يک کابوس تلخ
بود. واقعيت اين است که تردميل الهام گرفته از اختراعي قديمي است. در سال
1818 سِر ويليام کابيت، مهندس انگليسي، وسيله‌اي به نام «تردويل»
tread-wheel را براي شکنجۀ زندانيان انگليسي اختراع کرد.
تردويل يا تردميل نوعي وسيلۀ تنبيه يا
بيگاري کشيدن از زندانيان بود. آنها را مجبور مي‌کردند با راه رفتن بر روي
چرخ‌هاي بزرگ، غلات را آسياب کنند و ساعت‌ها عرق بريزند. 40 نفر به طور
هم‌زمان و به مدت 6 ساعت بايد روي تردويل‌ها راه مي‌رفتند تا تردويل بچرخد و
کار کند. گفته مي‌شود بعد از مدتي به تدريج نام اين وسيله تردميل گذاشته
شد. اين اسم از دو واژه "tread" به معناي راه رفتن يا قدم برداشتن و "mill"
به معناي آسياب گرفته شده است.
زندانياني که با اين وسيله به صورت مداوم
شکنجه شده‌اند، سال‌ها با بيماري‌هاي مختلف از جمله کمر درد، دست و پنجه
نرم کرده‌اند يا حتي در ايام کهولت سن قدرت راه رفتن خود را از دست
داده‌اند. گفته مي‌شود زندانيان مجبور مي‌شدند در برخي موارد حتي تا 6 ساعت
در روز نيز روي اين دستگاه‌ها کار کنند که مساوي با صعود به قله‌اي به
ارتفاع 1٫500 تا 4٫000 متر است!