چاپ

ايران يکي از بزرگترين مراکز پرورش ماهي قزل‌آلاي رنگين‌کمان در دنيا به شمار مي‌آيد و اين در حالي است که در سال‌هاي اخير در ميزان توليد اين نوع ماهي به دليل خشکسالي شاهد کاهش چشمگيري هستيم.

از اين ‌رو محققان اين حوزه به دنبال راهکارهايي براي افزايش توليد اين نوع ماهي با توجه به مشکلات ناشي از خشکسالي بوده‌اند. در اين راستا، فناوري نانو مي‌تواند محققان اين حوزه را در افزايش توليد اين ماهي ياري کند، همانطور که محققان دانشگاه علوم و فنون دريايي خرمشهر موفق به افزايش بهره‌وري صنعت شيلات با کمک نانو فناوري شدند.

دکتر سعيد کيوان شکوه از اعضاي هيات علمي دانشگاه علوم و فنون دريايي خرمشهر با اشاره به اثرات کم‌ آبي و خشکسالي، گفت: بر اين اساس مطالعاتي را با هدف افزايش تراکم کشت قزل‌آلاي رنگين‌کمان بدون کاهش رشد، بازماندگي و آسيب ديدن ايمني اين‌گونه ماهي با افزايش نانومکمل‌ها به جيره‌ غذايي آنها اجرايي کرديم.

وي افزود: اضافه کردن نانو مکمل‌ها به جيره غذايي ماهي قزل‌آلاي رنگين‌کمان موجب شد توليد اين نوع ماهي در واحد حجم افزايش قابل‌توجهي داشته باشد و در مصرف آب صرفه‌جويي شود.

کيوان شکوه تاکيد کرد: افزايش تراکم مي‌تواند منجر به کاهش رشد و بروز استرس در ماهي قزل‌آلا شود و سيستم ايمني بدن ماهي را تحت تأثير قرار دهد؛ ولي با افزودن ويتامين E و نانوذرات سلنيوم به جيره‌ غذايي، افزايش کشت بدون کاهش رشد و بروز استرس امکان‌پذير خواهد شد.

اين محقق با بيان اينکه در تحقيق حاضر پرورش ماهي قزل‌آلاي رنگين‌کمان در تراکم پايين (20 کيلوگرم بر مترمربع) و بالا (80 کيلوگرم بر مترمربع) به مدت 2 ماه انجام شد، اظهار کرد: در طول دوره آزمايشي ماهي‌ها با استفاده از جيره‌ مکمل شده با ويتامين E و نانوذرات سلنيوم و يا جيره غذايي عادي تغذيه شدند سپس شاخص‌هاي رشد، ايمني، استرس و بيان ژن در گروه‌هاي آزمايشي مورد مقايسه قرار گرفته است.

اين عضو هيات علمي دانشگاه علوم و فنون دريايي خرمشهر به بيان نتايج به دست آمده پرداخت و يادآور شد: نتايج آزمايش‌هاي انجام شده امکان افزايش کشت تا ميزان 80 کيلوگرم بر مترمکعب به کمک مکمل حاوي نانوذرات سلنيوم و ويتامين E را تائيد مي‌کنند.

اين تحقيقات از سوي مهدي نادري کوشک دانشجوي مقطع دکتراي دانشگاه علوم و فنون دريايي خرمشهر، دکتر سعيد کيوان شکوه و دکتر امير پرويز سلاطي از اعضاي هيأت علمي دانشگاه علوم و فنون دريايي خرمشهر و با همکاري دکتر عليرضا قائدي عضو هيات علمي سازمان تحقيقات شيلات ايران اجرايي شد و نتايج آن در مجله Aquaculture با ضريب تأثير 1.893 به چاپ رسيد.