چاپ

يکي از چالش‌هاي عمده‌اي که پزشکان با آن روبرو هستند، سالم ماندن عضو پيوندي تا زمان قرار گيري در بدن فرد دريافت کننده است.

عضو اهدايي پس از جدا شدن از بدن فرد اهدا کننده ممکن است به دليل کمبود اکسيژن آسيب ببيند و همچنين نمي‌توان درباره درستي فرآيند منجمد سازي اندام‌ها اطمينان 100 درصدي داشت.

در يک آمار تکان دهنده آمده است که 60 درصد از قلب‌ها و ريه‌هايي که سالانه اهدا مي‌شوند، به همين دلايل مذکور غيرقابل استفاده شده و دور انداخته مي‌شوند.

به همين خاطر دانشمندان در دانشگاه کارنگي ملون، دانشگاه کلمسون و دانشگاه مينه سوتا – با همکاري يک شرکت آزمايش فناوري‌هاي بيوتکنولوژي موفق به دستيابي به يک روش جديد شدند که مي‌تواند در فرآيند انجماد اعمال شود.

در اين روش جديد اندام هاي منجمد شده به سرعت مجددا گرم شده تا آسيبي به آنها وارد نشود.

نويد منوچهر آبادي محقق فوق دکترا در دانشگاه کارنگي ملون که در اين پژوهش جديد همکاري داشته اظهار کرد: اين تکنيک جديد که توسط من و همکارانم انجام شده تکنيک "گرمايش نانويي" نام دارد. در اين روش جديد مواد شيميايي منجمد که با نانوذرات اکسيد آهن ترکيب شده و با سيليکون پوشش داده شده‌اند، در دريچه‌هاي قلب و رگ‌هاي خوني خوک تزريق شده و در محلول نيتروژن مايع در دماي منفي 160 درجه سانتي‌گراد نگهداري شدند.

براي فرآيند ذوب، نمونه در داخل يک سيم پيچ الکترومغناطيسي که براي توليد ميدان مغناطيسي متناوب طراحي شده بود قرار گرفت. در نتيجه ذرات به سرعت به حرکت درآمده و به طور يکنواخت در درجه 100 تا 200 درجه سانتي گراد در هر دقيقه گرم شدند. اين فرآيند گرم شدن چيزي در حدود 10 تا 100 برابر سريع‌تر از روش‌هاي پيشين است.

منوچهر آبادي در ادامه افزود: ما با موفقيت توانستيم ذرات اکسيد آهن را پس از گرم شدن از روي نمونه پاک کنيم. با اين حال قبل از اينکه اين روش جديد بر روي بيماران انجام گيرد نيازمند انجام آزمايش‌هاي بيشتر براي حصول اطمينان از اين روش هستيم.

اگرچه اين روش هنوز در مراحل اوليه قرار دارد اما در صورت فراگير شدن، مي‌تواند تاثير زيادي در دنياي پزشکي داشته باشد چرا که براساس برآوردهاي اخير، اگر فقط نيمي از تمام اندام‌هايي که سالانه از بين مي‌روند را بتوان مورد استفاده قرار داد، ديگر کسي براي انجام عمل پيوند در ليست عمل پيوند نخواهد ماند.

منوچهرآبادي خاطر نشان کرد که اين روش بسيار موثر واقع خواهد شد و روزي محققان خواهند توانست با استفاده از آن، اندام‌هاي بزرگتري مانند کبد و کليه را به انسانها پيوند بزنند.