چاپ

اصغر مبارکي مدير کل دفتر موزه تاريخ طبيعي و ذخاير ژنتيکي سازمان حفاظت محيط زيست درباره فسيل هاي لرستان گفت: در سال 92 هنگام تعريض جاده در نور آباد لرستان تعدادي فسيل مشاهده و در سال 94 مشخص شد که اين يک منطقه فسيلي است .

وي افزود: ابتدا گمان مي رفت که فسيل ها انساني باشند، از اين رو به اداره کل ميراث فرهنگي استان لرستان گزارش داده شد اما بعد از بررسي مشخص شد که گونه ها جانوري است.

مبارکي اظهار کرد: بررسي محل مشخص کرد که سايتي غني از فسيل هاي مهره داران به مساحت 30 متر مريع در 70 کيلومتري لرستان وجود دارد.

مدير کل دفتر موزه تاريخ طبيعي و ذخاير ژنتيکي سازمان حفاظت محيط زيست ادامه داد: بعد از انجام برخي اکتشافات، مشخص شد اين مهره داران از خانواده اسب ها، گوشتخواران، پستانداران، زرافه ها و به طور کلي پستانداران خشک زي هستند.

وي يکي ار نکات قابل تامل در اين اکتشاف را تشابه زياد اين فسيل ها با فسيل هاي مراغه در ارتفاعات البرز دانست و افزود: از اين رو پيش بيني مي شود که داراي قدمتي حدود هفت ميليون سال باشند.

به گفته وي، حدس زده مي شود حدود سه هزار قطعه فسيل در سايت لرستان وجود داشته باشد، البته اکنون بيشتر نمونه ها در قالب مخصوص خود قرار دارند که تعداد دقيق فسيل ها نيازمند باز شدن اين قالب ها است.
وي تاکيد کرد : اين تشابه براي ما بسيار حائز اهميت است زيرا فاصله ميان لرستان و مراغه بسيار زياد است از اين رو در حال بررسي موضوع هستيم .

مبارکي ادامه داد: روند عروج فسيل ها و جدا کردن نمونه ها کار بسيار دشوار و حساسي است که بايد با دقت انجام شود از اين رو تلاش مي کنيم هرچه زودتر سايت لرستان پاکسازي و نمونه ها به موزه تاريخ طبيعي سازمان محيط زيست منتقل شود.

مدير کل دفتر موزه تاريخ طبيعي و ذخاير ژنتيکي سازمان حفاظت محيط زيست ابراز اميدواري کرد که تا پايان سال، سياهه اي از نمونه هاي فسيلي لرستان تهيه شود.

وي گفت: تاکنون مناطق زيادي داراي ذخاير فسيلي شناسايي شده اند که استخراج و انتقال آنها نياز به زمان و امکانات دارد.

به گفته وي، تاکنون 37 گونه از 15 خانواده که عمدتا پستانداران، ببر دندان خنجري و زرافه ها هستند، در سايت هاي مختلف شناسايي شدند؛ همچنين فسيل نهنگ در چابهار و گاو دريايي در خوزستان شناسايي شده است که تلاش داريم امسال و سال آينده مراحل استخراج و انتقال آنها را انجام دهيم .

مبارکي اظهار کرد: کشف فسيل ها ما را به شناسايي تنوع زيستي و ترکيب گونه اي در گذشته هاي دور کمک مي کند و نشان مي دهد که چه گونه هايي در چه زيستگاهي زندگي مي کردند که مي توان زيستگاه هاي آن زمان را با حال مقايسه کرد.