چاپ

سرزمين ايرانيان- امروزه استفاده از قطعات درون تني براي درمان يا ترميم اجزاي آسيب ديده دنداني و استخواني مورد توجه محققان حوزه مهندسي پزشکي قرار گرفته است.

منيزيم و آلياژهاي آن به دليل خواص زيست سازگار مي توانند به عنوان ايمپلنت هاي زيست سازگار مورد استفاده قرار گيرند؛ اما تاکنون از آنها به صورت تجاري استفاده نشده است. دليل اين موضوع مقاومت کم به خوردگي اين دسته از مواد درون بدن انسان است.

دکتر دنيا احمدخاني ها پژوهشگر دانشگاه تهران در خصوص اهداف دنبال شده در اين طرح پژوهشي گفت: در اين طرح سعي شده با بکارگيري يک روش ترمومکانيکي خواص خوردگي و مکانيکي کامپوزيت بر پايه منيزيم به طور همزمان بهبود يابد. کاربرد کامپوزيت نهايي بهينه شده براي توليد قطعات درون بدن خواهد بود.

وي افزود: کامپوزيت بهينه شده در اين پژوهش خواص مکانيکي و خوردگي بهتري نسبت به نمونه هاي مشابه داشته و از قابليت بالاتري براي استفاده درون بدن برخوردار است.

در طرح حاضر از فرايند ترمومکانيکي همزن اصطکاکي براي ايجاد يک ساختار نانوکامپوزيتي متشکل از منيزيم/ هيدروکسي آپاتيت استفاده شده است. همچنين اعمال اين فرايند موجب ايجاد بافت ترجيحي در قطعه تحت عمليات مي شود که افزايش مقاومت به خوردگي را در پي دارد. از طرف ديگر، حضور نانوذرات مسئول افزايش مقاومت مکانيکي است.

اين تحقيقات حاصل تلاش هاي دکتر دنيا احمدخاني ها پژوهشگر دانشگاه تهران، دکتر محمود حيدرزاده سهي و دکتر عباس زارعي هنزکي اعضاي هيأت علمي دانشگاه تهران و محققاني از کشور ايتاليا است.

نتايج اين طرح در نشريه Corrosion Science به چاپ رسيده است.