چاپ

رادارگريزي به عمل پنهان شدن يا گريختن از ديد رادار و وسايل آشکارساز گفته مي شود. رادارگريزي بيش از اينکه يک تکنولوژي باشد، يک مفهوم است که گستره وسيعي از تکنولوژي ها و ويژگي هاي طراحي را در بر مي گيرد. مفهوم رادارگريزي چيز جديدي نيست. اولين بار در جنگ جهاني دوم زيردريايي ها از روکش هاي ويژه اي بر روي پريسکوپ هاي خود استفاده کردند تا از ديد رادارها بگريزند. خواص رادارگريزي در پوشش ها با حضور ذرات جاذب امواج ايجاد مي شوند. امروزه با ورود فناوري نانو به اين حوزه از تکنولوژي، خواص پوشش هاي جاذب امواج بهينه شده و بازدهي جذب آن ها افزايش يافته است. مهندس کريم اصولي بستان آباد محقق دانشگاه تبريز، هدف از اجراي اين طرح را استفاده از نانوذرات مغناطيسي اکسيد آهن و الياف کربني در جهت سنتز يک پوشش جاذب امواج راداري عنوان کرد. به گفته وي روش به کار گرفته شده در اين پژوهش جهت سنتز پوشش هاي جاذب رادار يک روش ساده و کم هزينه بوده است. به علاوه پوشش سنتز شده از کارايي بالايي براي جذب امواج راداري برخوردار است. اصولي افزود: اکسيد آهن مغناطيسي يا همان مگنتيت يکي از مواد فرومغناطيس با خاصيت مغناطش نسبتاً بالاست که خواص عالي در جذب امواج الکترومغناطيسي از خود بروز مي دهد. در اين پژوهش از اين ماده در ابعاد نانومتري جهت ايجاد لايه هاي نازک بر روي زير لايه هاي الياف کربن استفاده شده است. لازم به ذکر است استفاده از اين ذرات در ابعاد نانومتري موجب افرايش قابل توجه در قدرت جذب اين ذرات نسبت ذرات ميکرومتري مي شود. وي تصريح کرد: در طرح حاضر ابتدا نانوذرات مگنتيت با استفاده از روش شيميايي سنتز شد. در ادامه اين نانوذرات با استفاده از روش الکتروفورتيک بر روي الياف کربن فعال شده پوشش داده شد. پارامترهاي فرايند سنتز همچون دما و غلظت مواد اوليه و پارامترهاي فرايند پوشش دهي از قبيل تناوب و زمان رسوب دهي به منظور بهينه سازي فرايند مورد بررسي قرار گرفت. در نهايت به منظور اندازه گيري ميزان جذب امواج الکترومغناطيس از آناليزگر شبکه برداري استفاده شد. بر اساس نتايج به دست آمده بيشترين تلفات اين پوشش نانوکامپوزيتي در ضخامت 1/7 ميلي متر، برابر با 11- دسي بل در فرکانس 10/37 و 11/4 گيگاهرتز بوده است. اين تحقيقات حاصل تلاش هاي مهندس کريم اصولي بستان آباد و احسان حسين زاده- دانش آموختگان مقطع کارشناسي ارشد دانشگاه تبريز- دکتر حسين آقاجاني- عضو هيأت علمي دانشگاه تبريز- حسين ملکي- دانش آموخته مقطع کارشناسي ارشد دانشگاه صنعتي سهند تبريز- و محمدصادق شاکري- دانشجوي مقطع دکتراي پژوهشگاه مواد و انرژي- است. نتايج اين کار در مجله Materials and Manufacturing Processes (جلد 31، سال 2016، صفحات 1351 تا 1356) به چاپ رسيده است.