چاپ

تحقيق جديد دکتر کاوه پهلوان از رصدخانه کوت دازور در استان نيس فرانسه به توضيح يک معماي قدمي در مورد کج بودن پنج درجه‌اي مدار ماه در اطراف زمين نسبت به مدار سياره در اطراف خورشيد مي‌پردازد. دکتر کاوه پهلوان، مولف ارشد اين تحقيق گفت: جالبترين جنبه اين مدل، کشف اين امر بود که اجسام تاثير گذاشته بر قمر ماه از اندازه بسيار بزرگ برخوردار نبوده و اين امر بطور مکرر اتفاق نيفتاده بود. وي افزود: تنها به چند جسم کوچک و بزرگ براي تاثير گذاشتن گرانشي بر مدار کج ماه نياز است. شبيه‌سازي‌هاي ما اجسامي به اندازه يک قمر تا يک دهم اين حجم را در نظر گرفته است. بر اساس نظريه برخورد عظيم، ماه در اثر برخورد سياره‌اي به اندازه مريخ با زمين اوليه در حدود 4.5 ميليارد سال پيش بوجود آمده است. اما مدلهاي اين نظريه پيش‌بيني مي‌کند که مدار ماه در اطراف زمين احتمالا تنها نيم درجه نسبت به مدار زمين در اطراف خورشيد، کج است. دکتر پهلوان و تيمش براي تعيين دليل کج بودن 10 برابري مدار ماه نسبت به پيش‌بيني‌هاي گذشته، چند مدل رايانه‌اي اجسام با جرمهاي مختلف را اجرا کرد. وي اظهار کرد: شبيه‌سازي‌هاي ما نشان داد که ماه طي يک ميليون تا 10 ميليون سال پس از شکل‌گيري‌اش به سرعت از زمين دور شده و به نيمي از فاصله کنوني‌اش رسيده است. اين فاصله به اندازه‌اي زياد بوده که سيستم زمين-ماه جلوي مسير تعداد بيشتري اجسام آواره در منظومه شمسي قرار بگيرد. دکتر پهلوان دريافت که اجسامي که با ماه يا زمين برخورد کرده بودند، احتمالا پيش از آن به دفعات از کنار آن‌ها عبور کرده بودند. دانشمند ايراني رصدخانه کوت دازور فرانسه خاطرنشان کرد: تعداد کمي از اجرامي که از فصله نزديک عبور مي‌کردند، کافي بود تا ماه در اثر کشش گرانشي در مدار اوليه خود کج شود. عبورهاي نزديک اجرام آسماني از کنار ماه از لحاظ گرانشي بر مدار اين قمر تاثير گذاشته و باعث شده به تدريج کج شود. اين يافته‌ها در مجله نيچر منتشر شده است.