چاپ

اين نانوروبات ها در ابتدا به شکل دانه هايي از جنس اکسيد آهن هستند که از طريق سوزن به جريان خون بيمار منتقل مي شوند. سپس اين دانه ها توسط ترکيبات شيميايي و نيروي مغناطيسي مشابه دانه هاي تسبيح به يکديگر متصل مي شوند و تشکيل يک نانونوار مي دهند.

پس از آن پزشکان با استفاده از ميدان هاي مغناطيسي خارج از بدن بيمار، مي توانند جهت و شکل دوران هريک از دانه ها را کنترل و در نتيجه آن حرکت مارپيچ نانونوار را در رگ هاي بيمار کنترل کنند. بدين ترتيب جراحان با تغيير شدت و راستاي ميدان مغناطيسي خارجي مي توانند نانونوار را دقيقا به محل گرفتگي رگ منتقل کنند.

نانونوار متشکل از دانه هاي اکسيد آهن، در يک حرکت مارپيچ، عملکرد ابزارهاي حفاري را درون رگ ها شبيه سازي کرده و بخش هاي مسدود شده رگ را باز مي کنند.

اين روش با الهام از عملکرد باکتري عامل بيماري لايم (يک نوع بيماري پوستي) طراحي شده است. اين باکتري از ساختار مارپيچ خود براي حرکت به اطراف و آسيب رساني به بافت هاي زنده استفاده مي کند.

محققان اميدوارند اين نانوروبات ها ظرف 4 سال آينده در بين ابزارها و تجهيزات کلينيکي مورد استفاده پزشکان قرار گيرند.

در روش هاي سنتي درمان رگ هاي مسدود شده از ابزار حجيم شونده استفاده مي شود.