چاپ

ایرانیان جهان - شفقنا / خبرگزاری الجزیره نوشت: در انتخابات مکزیک در اتفاقی نادر با این که رقابت اصلی برای ریاست‌جمهوری مکزیک بین دو زن خواهد بود، ولی با این حال به نظر نمی‌رسد که این دو زن، هیچ‌یک علاقه‌ای به برهم زدن نظام مردسالاری داشته باشند- و این یعنی در وضعیت زنان مکزیک تغییر چندانی ایجاد نخواهد شد.
به گزارش سرویس ترجمه شفقنا از خبرگزاری الجزیره؛ این یک خبر رسمی است: مکزیک سال آینده اولین رئیس‌جمهور زن تاریخ خود را انتخاب خواهد کرد.
یکی از دو نامزد اصلی انتخابات ریاست‌جمهوری در رای‌گیری ژوئن آینده، کلودیا شینبام 61 ساله است، شهردار سابق مکزیکوسیتی، متحد نزدیک رئیس‌جمهور فعلی این کشور آندرس مانوئل لوپز اوبرادور ملقب به «آملو» و یکی از اعضای جنبش بازسازی ملی او به نام موره‌نا. دیگری هم خوچیتل گالوز 60 ساله است، نامزد ائتلاف جبهه گسترده برای مکزیک که به عنوان نامزد احزاب و چهره‌های مخالف شناخته می‌شود.
در ظاهر، البته، چشم‌انداز انتخاب یک زن به عنوان رئیس دولت به نظر یک نقطه‌عطف غیرقابل انکار مثبت به شمار می‌آید. اما آیا این ترتیبات واقعاً کاری برای حل و فصل چالش‌های وجودی زنان در مکزیک انجام خواهد داد؟
برخلاف ائتلافی که به رهبری گالوز وارد انتخابات شده- که شامل نیروهای راست‌گرای سنتی با افکار خسته‌کننده همیشگی‌شان است- جنبش موره‌نا به عنوان یک جنبش چپ‌گرا معرفی می‌شود- که به این معنی است که شینبام موقعیت بهتری برای هدایت کشور در یک جهت مترقی‌تر از نظر حقوق زنان دارد. با این حال، شهرداری او در پایتخت مکزیک که از سال 2018 تا ژوئن سال جاری، تا حد زیادی هم‌زمان با دوره ریاست‌جمهوری اوبرادور به انجام رسید، به هیچ وجه برای زنان قدرت‌بخش و الهام‌بخش نبود.
به علاوه؛ شما نمی‌توانید در جریان یک همه‌گیری زن‌کشی- که بین سال‌های 2015 تا 2020 در مکزیک بیش از 137 درصد افزایش یافت- واقعاً ادعای توانمندسازی زنان را داشته باشید. همه‌روزه دست‌کم 10 زن و دختر در این کشور کشته می‌شوند، اگرچه آمارهای مربوط به زن‌کشی در این کشور چندان هم موثق نیستند و از این رو که بسیاری از جنایات در این زمینه یا گزارش نشده یا به عنوان قتل‌های معمولی گزارش می‌شوند، این آمارها عملاً دست‌کم گرفته می‌شوند. به هر حال کتمان نمی‌توان کرد که ده‌ها هزار زن در مکزیک مفقود شده‌اند.
اکثریت قریب به اتفاق زن‌کشی‌ها در مکزیک با پیگرد قانونی مواجه نمی‌شوند و این مصونیت از مجازات به نوعی تبدیل به قانون این کشور شده است. سال گذشته، موسسه ملی آمار و جغرافیای مکزیک تخمین زد که بیش از 70 درصد از زنان و دختران بالای 15 سال مکزیک به نوعی خشونت را تجربه کرده‌اند.
در ماه مارس گذشته شین‌بام زیر آتش انتقاد فمینیست‌های مکزیکوسیتی قرار گرفت که نه تنها به بی‌عملی دولت در مورد زن‌کشی و ناپدید شدن زنان انتقاد و اعتراض داشتند، بلکه کاهش بودجه دولت را در زمینه برنامه‌هایی چون پناهگاه‌های زنان و طرح‌های بهداشت جنسی و باروری- که به نفع زنان بودند- محکوم کردند.
نکته جالب این که ژوئن به عنوان آخرین ماه حضور شینباوم در شهرداری مکزیکوسیتی اتفاقاً تاکنون خونین‌ترین ماه سال از نظر زن‌کشی‌های ثبت‌شده بوده است. بدیهی است که این بدان معنا نیست که او مقصر این پانورامای خشونت‌آمیز است. بلکه قصد ما بیشتر نمایش این واقعیت به گروه طرفدارانی است که ادعا می‌کنند ریاست‌جمهوری شینباوم یک پیروزی بزرگ برای زنان خواهد بود- و این در حالی است که چشم‌اندازی که در آن به‌طور مداوم به زنان یادآوری می‌شود که زندگی‌شان هیچ معنایی ندارد، هم‌چنان تداوم دارد.
به تازگی نویسنده و محقق مکزیکی ایرمگارد امل‌هاینز نویسنده کتاب «استبداد عقل سلیم: تغییرات مکزیک پسانئولیبرال» روی این احتمال شرط بسته که «شین‌بام در صورت انتخاب، جز دنبال کردن خط حزبی مبتنی بر احترام و ارادت به ماشین نئولیبرال که توسط آملو ایجاد شده، مسیر دیگری را پی نخواهد گرفت، حتی اگر در این مدت مدعی مخالفت با نئولیبرالیسم بوده باشد».
در نقطه مقابل طبیعی است که وضعیت تاسف‌باری که زنان در مکزیک با آن روبرو هستند، با ریاست‌جمهوری خوچیتا گالوز نیز به این سادگی بهبود نخواهد یافت. این کاندیدا به تازگی در مصاحبه‌ای در پاسخ به مصاحبه‌کننده‌ای که با استناد به تعداد فزاینده زن‌کشی و زنان ناپدید شده در مکزیک پرسیده بود که احتمال تاریخی انتخاب گالوز به عنوان اولین رئیس‌جمهور زن مکزیک چگونه می‌تواند با این روند مقابله کند؛ نه به این سوال پاسخ داد و نه به پدیده زن‌کشی و ناپدید شدن زنان اشاره کرد و تنها چیزی که گفت این بود که به عنوان رئیس‌جمهور به مأموران دولت ایالات متحده اجازه خواهد داد تا در خاک مکزیک برای مبارزه با قاچاق مواد مخدر فعالیت کنند.
این به نوعی انتخابات ریاست‌جمهوری 2024 مکزیک را شبیه انتخابات ریاست‌جمهوری 2016 ایالات متحده آمریکا جلوه می‌دهد که هیلاری کلینتون علی‌رغم کمک به اعمال هر گونه سیاست‌های مضر برای زنان در سراسر جهان، تنها و تنها به صرف زن بودن به عنوان نماد فمینیستی معرفی شده بود. به نظر مکزیک هم در شرایطی که در بحبوحه اپیدمی وحشتناک زن‌کشی و سایر خشونت‌ها خود را برای یک نقطه‌عطف بزرگ آماده می‌کند، می‌تواند در آستانه یک پیشرفت خطرناک مشابه باشد.