بزرگنمايي:

سرزمین ایرانیان- بیش از دو دهه از برگزاری جشنواره تئاتر دانشگاهی می‌گذرد که با وجود تمام فراز و فرودهایی که در این دوران پشت سرگذاشته است و انتقادهای زیادی که رباره آن مطرح می‌شود، اما همچنان با استقبال از سوی دانشجویان و تئاتری‌ها روبه‌روست. در این رزوهایی که جشنواره برپاست گپ‌وگفتی با برخی شرکت‌کنندگان داشتیم که آن‌ها نظرات خود را درباره نقاط ضعف و قوت این جشنواره که زمانی رونق زیادی داشت و بسیاری از بزرگان تئاتر ایران هم به عناوین مختلف در آن حضور داشتند، مطرح کردند.

انتقاد از پرداخت نشدن کمک‌ هزینه‌ها

هادی محرابی کارگردان نمایش «ناتان و تبلیت» که از برگزیدگان بخش مناطق این جشنواره است، درباره حضورش در این رویداد هنری بیان کرد: به نظر می‌رسد که برگزاری بخش مناطق جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی بهتر و باکیفیت‌تر از بخش اصلی آن در تهران برگزار شد. بحث اسکان در بوشهر با وجود آنکه به نظر می‌رسید ممکن است با مشکل بیشتری مواجه باشند ولی بهتر از اسکان ما در تهران برگزار شد.

او در همین مورد اضافه  کرد: گروه نمایشی ما متشکل از 10 تا 12 نفر است اما جشنواره برای اسکان گروه ما در تهران فقط برای هفت نفر ما تدارک دیده بود. این یعنی خود کارگردان یا بازیگران باید تمام کارها را انجام دهند، از گریم و لباس گرفته تا نور و صدا. بقیه افراد ما برای حضور در تهران دچار مشکلات زیادی شدند و زمانی که می‌خواستیم هتل را تحویل دهیم به ما گفتند تا زمانی که هزینه اسکانتان تسویه نشود نمی‌توانید از هتل خارج شوید و ما چند ساعت در لابی هتل منتظر ماندیم تا این امر اتفاق بیفتد. در واقع ما یک روز قبل از اجرا و یک روز بعد از آن در تهران بودیم و نتوانستیم نمایش‌های دیگر را ببینیم.

محرابی ادامه داد: در بعضی از جشنواره‌ها کمک هزینه ورودی به گروها داده نمی‌شود اما جشنواره تئاتر دانشگاهی که چنین کمک هزینه‌ای را به گروه‌های تئاتری اختصاص می‌دهد، باید حداقل بعد از بازبینی‌های اولیه قسمتی از آن را به گروه شرکت‌کننده بدهد اما تاکنون مبلغی به ما داده نشده است. گروه‌های برگزیده در بخش مناطق هم فقط تندیس و لوح تقدیر دریافت کردند و تمام هزینه‌ها از جیب خود دانشجویان پرداخت شده است.

این کارگردان درباره اینکه دانشگاه مبدأ آن‌ها چه کمک‌هایی برای حضور این گروه در جشنواره انجام داده است، بیان کرد: نامه‌ای از طرف جشنواره به معاونت فرهنگی دانشگاه هنر دامغان فکس شد، اما معاونت فرهنگی عملا به ما گفتند که ما نمی‌دانیم شما از طرف چه نهادی شرکت کرده‌اید، زیرا نام دانشگاه در این جشنواره ذکر نشده است. دانشگاه دامغان به ما می‌گوید که نهایتا پول رفت و برگشت ریلی کسانی که مقام آورده‌اند را پرداخت خواهیم کرد یعنی فقط، من به عنوان کارگردان و بازیگر نقش اول مرد نمایش. جشنواره هم به صورت شفاهی به ما گفته است که احتمالا در اختتامیه جشنواره کمک هزینه‌های ورودی به شما داده می‌شود.

محرابی درباره وضعیت جابه‌جایی دکور این نمایش از دامغان به بوشهر و سپس به تهران نیز توضیح داد: ما در تالار انتظامی اجرا داشتیم و بعد از آن نمی‌توانستیم دکور را به سرعت از آنجا خارج کنیم، بنابراین مجبور شدیم با وجود آنکه باران می‌آمد آن را بر روی پشت بام تالار انتظامی بگذاریم.

وی با بیان این پیشنهاد که در فراخوان حضور آثار کم پرسوناژ ذکر شود، تأکید کرد: کاش در زمانی که فراخوان این جشنواره اعلام می‌شود ذکر کنند که جشنواره با محدودیت‌هایی روبرو است بنابراین تئاترهایی در آن شرکت کنند که امکان برطرف کردن نیازهای آن‌ها از طرف جشنواره وجود دارد.

او در پایان درباره علت حضورش در این جشنواره نیز توضیح داد: من عاشق هنر تئاتر هستم و اگر جشنواره هیچ بحث مالی برای ما نداشته باشد تمام تلاشم را خواهم کرد که در آن شرکت کنم زیرا من می‌خواهم از این راه زندگی‌ام را بگذرانم بنابراین جشنواره جایی است که ما دیده می‌شویم و نمی‌توان از این مهم ساده گذشت و جشنواره دانشگاهی نیز نزدیک‌ترین و بهترین جایی است که ما دانشجویان به آن دسترسی داریم و از دل آن می‌آییم.

بی‌نظمی در فروش بلیت و پذیرش مهمان

همچنین حسین دریس کارگردان نمایش «هملت» با بیان اینکه «مسئله کمک هزینه‌های مالی از مهم‌ترین مشکلاتی است که این جشنواره با آن روبرو است»، درباره شرایط برگزاری این جشنواره  گفت: سال‌هاست کمک هزینه‌ای که به گروه‌های شرکت کننده در این جشنواره داده می‌شود، تغییر زیادی نداشته و با توجه به اینکه تورم وجود دارد و هزینه‌های تولید یک تئاتر بالا رفته هیچ تغییری در کمک هزینه‌ها داده نشده است.

او درباره وضعیت فروش بلیت نمایش‌ها نیز توضیح داد: بلیت‌هایی که امسال برای هر نمایش در اختیار مخاطبان قرار داده شده بود نظم مناسبی نداشت. به طور مثال ظرفیت یک سالن 40 نفر بود اما علاوه بر بلیت‌هایی که در سایت فروش رفته بود، حدود 50 بلیت نیز به صورت مهمان در اختیار افراد قرار داده بودند و این میزان تماشاچی بیشتر از ظرفیت سالن بود و نکته دوم این است که باید حداقل برای گروه‌های شرکت‌کننده در این جشنواره شرایطی ایجاد می‌کردند که بتوانند به راحتی به تماشای دیگر تئاترها بروند، مانند امکانی که در جشنواره فجر وجود دارد.

این کارگردان با تأکید بر اینکه "من دانشجوی این مملکت هستم و این جشنواره متعلق به من است" بیان کرد: جشنواره تئاتر دانشگاهی شرایطی ایجاد کرده است که دانشجویان می‌توانند آزادانه ایده‌های خود را پیاده کنند. خوشبختانه این رویداد از لحاظ کیفی رو به رشد است و اجازه ارائه ایده‌های جدیدمان را می‌دهد و محدودیت ایجاد نمی‌کند یعنی جایگاهی است که می‌توانم خودم و توانایی‌هایم را در آن محک بزنم.

دریس در پایان گفت: کاش دبیرخانه این جشنواره در طول سال هم فعال باشد و ارتباطش را با گروه‌های نمایشی حفظ کند و همچنین فراخوان را زودتر اعلام کنند زیرا داشتن زمان برای گروه‌های تئاتری بسیار مهم است و همه این اتفاقات در صورتی رخ می‌دهد که وزارت علوم نگاه درستی به این جشنواره داشته باشد.