بزرگنمايي:

سرزمین ایرانیان- احسان رحمانی، مجری طرح «ساخت و ارزیابی یک کاتالیست چارچوب فلزی- آلی برای تولید اتیل بنزن» اظهار کرد: آلکیلاسیون بنزن بصورت صنعتی توسط کاتالیست های زئولیتی در دما و فشار بالا انجام می شود که این موضوع هم از نظر زیست محیطی و هم اقتصادی پر هزینه است. 

وی با بیان اینکه در دمای بالا در سطح کاتالیست کک ایجاد شده که موجب غیر فعال شدن کاتالیست ها در طول انجام فرآیند می شود، افزود: به همین دلیل استفاده از کاتالیست هایی که بتوانند فرآیند را در دمای پایین‌تر انجام دهد ضروری است.

محقق دانشگاه صنعتی امیرکبیر خاطر نشان کرد: با توجه به نتایج بدست آمده کاتالیست های ساخته شده در این طرح توانایی انجام واکنش را در دمای حدود 200 درجه سلسیوس پایین‌تر نسبت به کاتالیست های مرسوم دارند.

به گفته رحمانی، به جرات می توان گفت که بکار بردن چارچوب های فلز- آلی در فرآیند آلکیلاسیون بنزن و تولید اتیل بنزن برای اولین بار انجام شده و می توان آنها را بعنوان کاتالیستی جدید با توزیع محصولات جانبی بسیار محدود تر نسبت به کاتالیست های مرسوم در نظر گرفت.

وی خاطر نشان کرد: در این طرح همچنین یک میکروراکتور جدید برای انجام فرآیند و ارزیابی عملکرد کاتالیست‌ها طراحی و ساخته شد. 

این محقق با اشاره به کاربرد این طرح گفت: بطور کلی هدف این کار تحقیقاتی، توسعه یک کاتالیست جدید برای بهبود عملکرد فرآیندی، اقتصادی و زیست محیطی واحد آلکیلاسیون بنزن برای تولید اتیل بنزن بوده‌است.

وی با تاکید بر اینکه اتیل بنزن حدود 35 میلیون تن در سال در جهان تولید می شود، افزود: این ماده شیمایی خوراک اصلی در تولید استایرن و زنجیره محصولات پایین دست آن است.

وی با بیان اینکه در این طرح که واکنش در فاز گاز انجام شده، عنوان کرد: از مزیت های قابل توجه این پروژه، انجام فرآیند در دمای پایین و همچنین فشار پایین است که خود موجب کاهش مصرف انرژی و در نتیجه کاهش تولید آلاینده‌های زیست محیطی است. همچنین در مقایسه با کاتالیست های زئولیتی مرسوم، کاتالیست‌های چارچوب فلز- آلی با محصولات جانبی کمتر سهم قابل توجهی در کاهش هزینه های جداسازی پس از انجام فرآیند دارند.

وی تاکید داشت: بطور کلی بکار بردن چارچوب های فلز- آلی در فرآیند آلکیلاسیون بنزن توسط اتانول کاملا جدید است.

به گزارش مهر، طرح «ساخت و ارزیابی یک کاتالیست چارچوب فلزی- آلی برای تولید اتیل بنزن»در دانشگاه صنعتی امیرکبیر با راهنمایی دکتر محمد رحمانی به انجام رسیده است. همچنین از نتایج این طرح  دو مقاله ISI با درجه عالی (Q1) به چاپ رسیده است.