بزرگنمايي:

ایرانیان جهان -
گرانی‌ها برای اقتصاد کشور نفعی هم دارد؟
k ٢.٤
٥
خبرآنلاین / رییس سابق اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران معتقد است: تحریم هزینه دارد و یکی از هزینه های آن، گرانی برخی از کالاهاست. اما این گرانی می تواند آورده‌ای برای اقتصاد کشور داشته باشد و حداقل این آورده این است که فضای اشتغال، سودآوری و ثروت‌آفرینی را ایجاد می‌کند و افراد تحمل پرداخت هزینه گرانی را پیدا خواهند کرد.
اقتصاد کشور سال هاست درگیر تحریم و محدودیت های بین المللی است و تشدید شدن تحریم ها، شرایط متفاوتی را برای اقتصاد کشور رقم زده است؛ از جمله تورم و افزایش قیمت ها. البته به اعتقاد محسن جلال پور، رییس سابق اتاق بازرگانی ایران، زمانی که درگیر جنگ اقتصادی می شویم، باید بپذیریم که بخشی از جریانات کشور در این جنگ اقتصادی باید هزینه بدهد و صدمه می‌بیند، اما چه هزینه‌ای باید بدهیم؟ از نظر من هزینه‌ای باید بدهیم که بعد از تحریم آورده‌ای داشته باشد و ساختاری در کشور ایجاد شود که در زمان بعد از تحریم، تحریم‌پذیر نباشیم.
وی در گفت‌وگو با خبرگزاری خبرآنلاین متذکر شد: گرانی برخی کالاها می تواند امکان سرمایه‌گذاری در تولید ان را افزایش داده و با سیاستگذاری درست، سرمایه ها را به سمت بخش مولد اقتصاد هدایت کند که در نهایت به تعدیل قیمت در سایه اقتصاد رقابتی منجر می شود.
سیاست‌گذاری درست در تحریم این است که فضا را برای بخش خصوصی، تولید و جریان مولد در جامعه ایجاد کنیم و بپذیریم که با تحریم، برخی از کالاها گران می‌شود. اما این گرانی، حداقل آورده‌اش این است که فضای اشتغال، سودآوری و ثروت‌آفرینی را ایجاد می‌کند و افراد تحمل پرداخت هزینه گرانی را پیدا می کنند.
چه سرنوشتی در انتظار تولید است؟
جلال‌پور در پاسخ به این پرسش که در شرایطی که اقتصاد کشور با محدودیت و تحریم روبه‌رو است، چه سرنوشتی در انتظار تولید خواهد بود؟ افزود: اگر ما این روال را جلو برویم، چه تحریم‌ها وجود داشته باشد و چه تحریم‌ها وجود نداشته باشد، در شرایطی که رقابت نادرست باشد و شرکت‌های خصولتی از جیب دیگران خرج کنند و تولید غیررقابتی باشد و بازار، بازار رانت و فساد باشد، باید واقعا تولید واقعی را نادیده بگیریم.
وی افزود: اگر شرایط را تغییر دهیم و سیاست‌گذاری‌های درست و توسعه بخش خصوصی و سیاست‌گذاری‌های مبتنی بر میدان دادن به بخش خصوصی را مورد هدف قرار دهیم، چه در هنگام تحریم و چه در زمانی که تحریم‌ها وجود نداشته باشد، بخش خصوصی راه خود را باز و رشد پیدا می‌کند و آن زمان بخش خصوصی جلوی تحریم را هم می‌گیرد و مقابل آن نیز می‌ایستد.
رییس سابق اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران تصریح کرد: بر این اساس، من می‌خواهم بگویم که با توجه به سیاست‌گذاری‌ها در 40 سال گذشته چه زمانی که تحریم‌ها پررنگ بوده و چه زمانی که کم‌رنگ بوده، به دلیل اقتصاد دولتی و تزریق یارانه‌های دولتی و کمک‌های دولتی و حمایت‌های بی‌دلیل، فضای تولید در کشور شکل نگرفته است.
جلال‌پور با بیان این‌که من همیشه معتقدم که ما حمایت نمی‌خواهیم، بلکه رقابت می‌خواهیم، عنوان کرد: این مسیر متاسفانه فعلا هم ادامه دارد، اما امیدواریم جریانات اخیر، کشور را به جایی برساند که در آینده بخش خصوصی میدان‌دار اقتصاد کشور باشد و فضای کار و رقابت برای بخش خصوصی ایجاد شده و آن زمان حتما تولید جای خود را در اقتصاد کشور باز می‌کند.
جنگ اقتصادی هزینه دارد
وی در عین حال در پاسخ به این پرسش که کشوری که درگیر جنگ اقتصادی باشد، صادرات باید مشمول محدودیت شود؟ متذکر شد: من نمی‌پذیرم که صادرات باید مشمول محدودیت شود.
رییس سابق اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران گفت: کشوری که درگیر تحریم است، باید سیاست‌گذاری جدی برای تشویق بخش خصوصی که در تحریم نیست و می‌تواند تحریم را دور بزند، اتخاذ کند. این‌که ما فکر کنیم که می‌توانیم وارد جنگ شویم و در این جنگ هزینه ندهیم، تفکر بیهوه‌ای است.
جلال‌پور افزود: زمانی که ما درگیر جنگ اقتصادی شده‌ایم، باید بپذیریم که بخشی از جریانات کشور در این جنگ اقتصادی باید هزینه بدهد و صدمه می‌بیند. این اجتناب‌ناپذیر است.
وی عنوان کرد: این‌که ما بگوییم ما با دنیا می‌جنگیم، تحریم را می‌پذیریم و هیچ اتفاقی هم در کشور نمی‌افتد، یک خواب و آرزو و حرف پوچ است، ولی چه هزینه‌ای باید بدهیم؟ از نظر من هزینه‌ای باید بدهیم که بعد از تحریم آورده‌ای داشته باشد و ساختاری در کشور ایجاد شود که در زمان بعد از تحریم، تحریم‌پذیر نباشیم.
رییس سابق اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران ادامه داد: بدترین کار این است که ما در تحریم یک نوع سیاست‌گذاری داشته باشیم که بخواهیم تحریم را دور بزنیم و دوباره هم تحریم‌پذیر باشیم. هر دفعه هم تحریم‌پذیر باشیم، سختی و مشقت بیشتری خواهیم دید.
وی یادآور شد: دور اول که ما کشور را در تحریم دیدیم، اگر سیاستی اتخاذ شده بود که بخش خصوصی واقعی به میدان آمده بود و براساس محدودیت‌های وارداتی و تحریمی، کالاهای مورد نیاز را با ظرفیت‌هایی که در داخل کشور است، تولید کرده بود، ما بعد از آن می‌توانستیم نه‌تنها بازار داخل، بلکه با این تولید، بازار خارج را از آن خود کنیم. بنابراین در تحریم‌های بعدی نه‌تنها وابسته به کالاهای خارجی نبودیم، بلکه خارجی‌ها به ما برای کالاهایی که به آنها می‌دادیم، وابسته بودند.
سیاست‌گذاری درست در زمان تحریم
رییس سابق اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران تصریح کرد: بر این اساس، سیاست‌گذاری درست در تحریم این است که فضا را برای بخش خصوصی، تولید و جریان مولد در جامعه ایجاد کنیم و بپذیریم که با تحریم، برخی از کالاها گران می‌شود. اما این گرانی، حداقل آورده‌اش این است که فضای اشتغال، سودآوری و ثروت‌آفرینی را ایجاد می‌کند و افراد تحمل پرداخت هزینه گرانی را پیدا می کنند.
جلال‌پور متذکر شد: به طور قطع در زمان تحریم باید سیاست‌های تحریمی را اتخاذ کنیم، اما سیاست‌های تحریمی، سیاست‌های اتخاذ شده کنونی نیست، سیاست‌هایی است که فضا برای بخش خصوصی باز شود و فضای مولد و تولید به وجود آید.
وی تاکید کرد: ما اگر بعد از برجام آمده بودیم که اقتصاد کشور را با اقتصاد دنیا هم‌نوا کنیم و کاری کرده بودیم که شرکت‌های اروپایی و آمریکایی و آسیایی در کشور سرمایه‌گذاری و کار مشترک کرده بودند، چه اتفاقی می‌افتاد؟ اول این‌که اشتغال ایجاد می‌شد. دوم این‌که ثروت‌آفرینی می‌شد. مهم‌تر این‌که دنیا ثروت خود را در کشور ما می‌دید.
رییس سابق اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران با بیان این‌که بخش خصوصی دنیا مخالف تحریم ایران بود، گفت: شما اقتصاد ایران را در 40 سال گذشته ببینید. در این مدت اقتصاد چین 33 برابر بزرگ شده، اما جمعیت این کشور 1.5 برابر شده است. یعنی سفره مردم در چین 22 برابر افزایش پیدا کرده است. این رقم برای مردم کره 19 برابر و ترکیه 5 برابر است. اما ما با همین روال غلط اقتصادی تنها توانستیم اقتصادمان را هم اندازه جمعیت‌مان افزایش دهیم. یعنی 2.6 برابر اقتصادمان بزرگ‌تر شده و به همین میزان جمعیت‌مان افزایش پیدا کرده است. یعنی سفره ما بزرگ‌تر نشده، بلکه کوچک‌تر شده است، زیرا ما در دوران مختلف به دلیل اتخاذ سیاست‌های اشتباه و اقتصاد دولتی، همیشه عقب بودیم و بخش خصوصی توسعه پیدا نکرده است.