بزرگنمايي:

ایرانیان جهان -
تکرار تاریخ؛ یمن مجددا قربانی زیاده خواهی عربستان
نشانه های دوستانه شدن روابط اسرائیل و عربستان سعودی، پس از اظهارات علی النعیمی وزیر نفت عربستان سعودی در ماه نوامبر گذشته در مورد فروش نفت خام به اسرائیل، واردات محصولات اسرائیلی به عربستان و خرید مسکن در تل آویو توسط تجار عربستانی آشکارتر شد. مسائلی که این دو دشمن دیرینه را به سمت اتحادی پایدار و دوره جدیدی از روابط و همکاری های منطقه ای سوق می دهد بی ارتباط با ایران نیست.
از گمانه زنی های سالهای گذشته در همکاری عربستان سعودی و اسرائیل در حمله به تاسیسات هسته ای ایران، تا منافع مشترک این کشورها در بی ثباتی سوریه، و استخدام داعش و تروریستهای بین المللی برای دستیابی به منافع خود در خاورمیانه و مقابله هر دو کشور با جنبش ها و انقلابهای مردمی در سطح منطقه، هر یک به تنهایی دلیلی کافی برای دست کشیدن از دشمنی های گذشته است.
سرنگونی حکومت پادشاهی یمن در سال 1962 به دست گروهی از افسران ملی گرای یمن، که با حمایت جمال عبدالناصر و مصر مواجه شد آغازی برای همکاری های عربستان با اسرائیل بود. ارسال تجهیزات نیروهای مخالف با جنبش مردمی یمن، وظیفه ای بود که عربستان و انگلستان بر عهده اسرائیل در آن زمان گذاردند. خلبانان اسرائیلی 14 ماموریت پرواز به بلندی های شمال یمن داشتند و اسلحه ها و تجهیزات بسیاری را به منطقه رسانده و به تغییر روند درگیری ها به نفع وفاداران به رژیم پیشین در یمن، کمک کردند. خلبانان اسرائیلی در ماموریت های خود به طور مستقیم از حریم هوایی عربستان می گذشتند تا با جت های جنگنده گشتی مصری بر فراز دریای سرخ درگیر نشوند.
اگر اسرائیلی ها و سعودی ها توانستند در آن زمان اختلافات خود را کنار بگذارند، به طور قطع اکنون نیز می توانند دشمنی ها را نادیده بگیرند. عربستان سعودی و اسرائیل هر دو چشم انداز ایران هسته ای را تهدیدی بزرگتر از مداخله مصر در امور یمن در دهه 1960 می دانند و لزوم رسیدگی به این تهدید آنقدر فوریت دارد که دو طرف را به همکاری های تاکتیکی در شرایطی خاص ترغیب کند، به ویژه اگر تهران به توافقی با قدرتهای جهانی دست یابد و وارد دوره ای با ثبات و چشم اندازی روشن در تعاملات بین المللی شود.
اکنون دخالت نظامی برخی اعضای شورای همکاری خلیج فارس به هدایت عربستان در یمن و بمباران مناطق مختلف این کشور، که محتمل است با حملات طمینی ادامه یابد، نشانه ای از تقابل عربستان با جنبش ها و انقلابهای مردمی در منطقه و نیز تقابل با ایران است. اشکالات بسیاری در این تجاوز و تهاجم نظامی وجود دارد که از آن جمله میتوان به عدم حمایت کشور عمان از این تهاجم در عین حضور در شورای همکاری خلیج فارس، حضور کشورهایی همچون پاکستان که عضویتی در این شورا ندارند، اصل تهاجم به کشوری که بر خلاف قوانین شورا مورد تهاجم خارجی واقع نشده و صرفا درگیر نزاع داخلی است و مهم تر از آن، ادعای حمایت از رئیس جمهوری که پیش از این استعفا نموده و هم اکنون نیز سرنوشت نامعلومی دارد اشاره داشت.
به نظر می رسد در سایه عدم موضع گیری های بین المللی، عربستان و متحدانش دو استراتژی را در خصوص یمن در پیش گرفته اند که از یک سو به پیش روی تا صنعا می انجامد و از سوی دیگر و در صورت مقاومت نیروهای مردمی، به تجزیه یمن خواهد انجامید. اما آنچه که برخی تحلیل گران را نگران ساخته آینده ای است که عربستان سعودی برای یمن در نظر گرفته و بنا بر برخی گمانه زنی ها، عربستان سعودی، یمن را به عنوان کشوری آشوب زده و درگیر نزاع داخلی، مکانی برای فرار و استقرار مزدوران خود در داعش و جبهه النصره در صورت استمرار شکست ها در سوریه و عراق در نظر گفته است.