بزرگنمايي:

سرزمین ایرانیان- دیابت یا مرض قند، یک اختلال متابولیک و مرتبط با سوخت‌وساز مواد در بدن است که در آن، یا توانایی تولید هورمون انسولین در بدن به‌کلی از بین می‌رود (دیابت نوع یک) یا این‌که بدن در برابر انسولین، مقاوم شده (دیابت نوع دو) و بنابراین انسولین تولیدی نمی‌تواند عملکرد طبیعی خود را انجام دهد.

در دهه‌­های اخیر استفاده از محصولات گیاهی و مکمل‌­های به‌دست‌آمده از گیاهان دارویی، برای درمان بیماری دیابت به‌سرعت در حال افزایش بوده است. در همین رابطه، گروهی از محققان دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز با همکاری دانشگاه علوم­ پزشکی جندی‌شاپور این شهر، تأثیر درمانی پودر گیاه بامیه را در بیماری دیابت و با استفاده از جانوران مدل، ارزیابی کرده‌اند.

 بامیه یا اُکرا یک گیاه مربوط به نواحی گرمسیری و غنی از ترکیبات «فلاونوئیدی» است که خواص دارویی دارد. این گیاه همچنین به­‌واسطه داشتن ذخایر کربوهیدراتی، مواد معدنی و ویتامین‌­ها نقش مهمی را در رژیم غذایی انسان بازی می­‌کند.

محققان فوق، موش‌های صحرایی آزمایشگاهی ماده را در گروه‌های درمانی مختلف تحت تغذیه و یا عدم تغذیه با بامیه قرار دادند و سپس پارامترهای بیوشیمیایی شامل قند خون ناشتا، سطوح انسولین و شاخص‌­های مقاومت به انسولین آن‌ها را اندازه‌گیری و بررسی کردند.

نتایج این پژوهش که در مجله «دانشگاه علوم پزشکی اردبیل» به چاپ رسیده، نشان داد که استفاده از بامیه در درمان بیماری دیابت مؤثر است. بر این اساس، پودر بامیه، تعادل گلوکز در خون  و همچنین حساسیت انسولینی را بهبود می­‌بخشد.

عرفانی مجد و همکارانش که انجام این تحقیق را بر عهده داشته‌اند، می‌گویند: «به نظر می‌رسد درمان موش‌­های دیابتی با پودر بامیه، باعث بهبود وضعیت قند خون به‌­واسطه محافظت از سلول­‌های بتای موجود در لوزالمعده و همچنین بازسازی این سلول‌ها و متعاقب آن تنظیم آنزیم­‌های کلیدی در متابولیسم و سوخت‌وساز کربوهیدرات­‌ها در بافت کبد موش­‌های دیابتی شده است».

به گفته این محققان، با توجه به این‌که مصرف بامیه موجب بهبود آسیب­‌های بافتی پانکراس و همچنین کبد موش­‌های دیابتی می‌شود، می‌توان آن را به‌عنوان یک روش درمانی مکمل در بهبود وضعیت بیماران دیابتی مدنظر قرار داد.

منبع: عرفانی مجد، ن. و همکاران. 1396. اثرات محافظتی پودر بامیه (Abelmoschus esculentus) بر تغییرات هیستومتری و هیستوشیمیایی سلول‫های بتای پانکراس و بافت کبد موش صحرایی دیابتی. مجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیل،