بزرگنمايي:

سرزمین ایرانیان- جوشگاه یا جای زخم، که در زبان انگلیسی به آن اسکار(scar) نیز گفته می‌شود، اثر برجای‌مانده از التیام زخمی است که بافت‌های آسیب‌دیده آن به طور کامل بازسازی‌نشده و بافت همبند جای آنها را گرفته باشد.

محققان دانشگاه آلابامای غربی معتقدند که با استفاده از نانو ذرات، راهی برای رهایی همیشگی از این آثار زخم پیدا کرده‌اند.

آنها معتقدند که نانوتکنولوژی می‌تواند پاسخی برای بیشتر سوالاتی باشد که تاکنون بی‌جواب و غیرقابل توضیح مانده‌اند.

یکی از محققان این پژوهش اظهار کرد: ما با درک چگونگی کار بر روی نانوساختارها، یک دنیای کاملا جدید از امکانات علمی را کشف کرده‌ایم.

سوالی که اینجا مطرح می‌شود این است که چرا دانشمندان برای کمک به بهبود زخم‌های ناشی از سوختگی نیاز به کار بر روی نانومواد دارند؟

فرآیند سوختگی در بدن انسان می‌تواند با گذشت زمان بهبود یابد اما اسکار ناشی از این سوختگی همیشه یک مسئله بزرگ برای کسانی بوده است که دچار این مشکل شده‌اند.

در مرحله اول روند بهبود، بدن در پروسه‌ای به نام "بذرافشانی مجدد" (reseeding)، زخم‌ها را با سلول‌های جدید می‌پوشاند.

در مرحله دوم، بدن از کلاژن برای قرار دادن بافت جدید و جلوگیری از عفونت استفاده می‌کند. با این حال، بدن کمی بیش از حد پیش رفته و بیش از حد کلاژن تولید می‌کند که این امر به تشکیل بافت‌های مخاطی متراکم و فیبری منجر می‌شود.

محققان این پژوهش قصد دارند که در روند بذرافشانی مجدد از نانو داربست‌ها برای بهبود روند ترمیم زخم استفاده کنند.

این نانوداربست‌ها، که ساختارهای کوچکی به اندازه 100 برابر کوچک‌تر از موی انسان هستند، به ما اجازه می‌دهند که بهتر بتوانیم رشد سلول را در مرحله اول بهبود زخم کنترل کنیم.

محققان این پژوهش می‌گویند که با کنترل بهتر فرآیند بهبود، ما می‌توانیم از تولید بیش از حد کلاژن جلوگیری کنیم که این امر باعث می‌شود تا با تشکیل بافت‌های پایدار بر روی زخم مواجه نشویم.

آنها می‌گویند ما به دنبال روش‌هایی هستیم که می‌توان با استفاده از نانوذرات به عنوان عوامل تحریک کننده، بافت اسکار را به بافت سالم‌تری تبدیل کرد.

این تحقیق هنوز در مراحل اولیه قرار داشته و اجرایی شدن آن برای از بین بردن اسکار می‌تواند 10 سال زمان ببرد. اما محققان این پژوهش به آغاز این روش جدید بسیار امیدوار و خوشبین هستند.