بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - حمایت / « ماموریت تروریسم تکفیری » عنوان سرمقاله روزنامه حمایت نوشته سید جعفر قناد باشی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
همزمان با نخستین روز ریاست جمهوری «جو بایدن»، وقوع دو انفجار در بغداد که منجر به شهادت و مجروح شدن بیش از 100 غیرنظامی شد را باید در زمره نشانه‌های روشن تلاش آمریکا، رژیم صهیونیستی و متحدانش برای احیای مجدد گروه تروریستی داعش قرار داد. این در حالی است که داعش پس از اضمحلال و از دست دادن مرکزیت خود در شهر موصل عراق، موجودیت رسمی خود را مدت‌هاست که ازدست‌داده اما محور عبری، عربی، غربی به دلایل مختلف همچنان در پی دادن تنفس مصنوعی به این گروه تکفیری است.
مناطق موسوم به وادی «حوران» در استان الانبار، مناطق خالی از سکنه غرب و جنوب استان نینوا و استان‌های صلاح الدین، دیالی و کرکوک، مهم‌ترین مکان‌های استقرار داعش به شمار می‌آیند و تلاش بر این است که به‌تدریج بر دامنه فعالیت خود در سایر استان‌ها بیفزایند.
داعش در حالی به جولان در عراق روی آورده که عربستان و برخی گروه‌های سیاسی علاقه مند به حضور سعودی‌ها، بر تضعیف حشدالشعبی به‌عنوان عامل نابودی و زوال داعش متمرکز شده‌اند. تروریست‌های داعش به‌ویژه پس از افزایش حملات به منافع آمریکایی‌ها و تهدید شدن بیش‌ازپیش سفارت، کاروان‌ها و پادگان‌های نظامی، حضور پررنگ‌تری داشته‌اند. این تحرکات را چنانچه با مصوبه پارلمان عراق و عزم جزم مردم و مسئولان این کشور برای اخراج یانکی‌ها در کنار هم ارزیابی کنیم، نتیجه این می‌شود که داعش از طریق عملیات‌های انتحاری و اقدام علیه مردم کوچه و بازار، درصدد ایجاد حاشیه امن برای آمریکایی‌هاست.
این در حالی است که داعش تاکنون هیچ اقدام نظامی علیه نیروهای اشغالگر آمریکایی انجام نداده و خبرهای موثقی از ترانزیت و جابجایی نیروها و فرماندهان این گروه توسط پنتاگون در عراق منتشرشده است.
از طرفی، آمریکایی‌ها نمی‌خواهند با چند عملیات و یک قانون، عرصه را به نفع نیروهای مقاومت ترک کنند. دولت جدید آمریکا و شخص جو بایدن، از طرفداران فدرالیزه کردن عراق است؛ همان‌گونه که مستأجر جدید کاخ سفید پیش از این نیز موضع آشکاری در تجزیه افغانستان اتخاذ کرده بود.
بایدن در مقطعی که در کنگره آمریکا فعالیت می‌کرد، طرحی برای فدرالی کردن عراق پیشنهاد نمود تا این کشور به سه بخش کردی، شیعی و سنی تقسیم شود. عملیاتی شدن این طرح خطرناک، مستلزم آغاز تحرکات تروریستی و خیز دوباره برای تجزیه عراق است چراکه «عراق واحد» خطری بزرگ برای موجودیت و منافع آمریکا و رژیم صهیونیستی به شمار می‌رود. فایده دیگر چندتکه کردن همسایه غربی ایران، قطع زنجیره مقاومت از افغانستان تا غرب آسیا شامل عراق، سوریه، یمن، لبنان و فلسطین است. داعش چنانچه بتواند بر مناطق مرزی عراق در غرب و شرق این کشور مسلط شود، مسیر زمینی انتقال کمک از این کشور به سوریه را مسدود می‌کند و همان سناریوی 8 سال پیش تکرار خواهد شد.
بر اساس تجارب گذشته، پیش‌بینی می‌شود که کاخ سفید در گام بعدی، ناآرامی‌ها، اعتراضات و انفجارها را ناشی از معیوب بودن سیستم حاکمیتی عراق بر خواهد شمرد و خواستار حل ریشه‌ای این معضل می‌شود. از نظر بایدن، تفکیک استان‌ها برحسب مذهب و قومیت، این مشکل را حل می‌کند، همان‌گونه که چنین نظریه‌ای را درباره سه استان هم‌مرز افغانستان با پاکستان مطرح کرد.
این توطئه برای سوریه نیز فعال شده و در برخی از استان‌ها، عملیات‌های تروریستی از سر گرفته شده است. آمریکا برای سوریه هم خواب تجزیه فدرالی را دیده بود، درحالی‌که مقاومت به‌جز بخش‌های معدود در شمال این کشور، تقریباً بر همه مناطق اشراف و تسلط دارد. حشد الشعبی و نیروهای ارتش سوریه و مقاومت، در حال حاضر کنترل این مناطق را در دست دارند و علیرغم ده‌ها عملیات انتحاری و بمب‌گذاری در کنار در هدف قرار گرفتن ارتش عراق در «جرف الصخر» در استان بابل از سوی پنتاگون، خللی در انسجام نظامی مقاومت ایجاد نشده است.
از طرفی، ناکارآمد بودن دولت عراق درحالی‌که «مصطفی الکاظمی»، نخست‌وزیر این کشور یک فرمانده امنیتی بوده، حاکی از آن است که آمریکا خواهان بی‌ثبات‌سازی است و در این خصوص، فرقی میان مسئولان متمایل به کاخ سفید با آن دسته که مخالف تحکیم ارتباط با غرب هستند وجود ندارد. به بیان دیگر، دولت‌های عراق از سال 2003 و روی کار آمدن «پل برمر»، حاکم آمریکایی این کشور به این سو، هیچ‌کدام روی آرامش را به خود ندیده‌اند و در طول دوره همه آن‌ها، ثبات زدایی از عراق و به‌تبع آن، از منطقه، در دستور کار قطعی آمریکا قرار دارد.
شاخصه مهم این سیاست در عراق و سوریه، فعال بودن همیشگی هسته‌های تروریستی است و تکفیری‌های داعش، نقش محوری و بی‌بدیلی را بازی می‌کنند. به تعبیر رهبر معظم انقلاب در 19 دی سال جاری، «آمریکا نفع خودش را، منافع خودش را، در شرایط کنونی در بی‌ثباتی این منطقه می‌بیند، مگر آن وقتی که به‌طور کامل خودش را مسلط بر منطقه بکند؛ تا قبل از آن، نفع آمریکا در بی‌ثباتی منطقه است؛ این را خودشان به‌صراحت ابراز می‌کنند. یک کارشناس معروف اندیشکده آمریکایی اینترپرایز گفت ما خواهان ثبات در ایران و عراق و سوریه و لبنان نیستیم. فقط هم ایران نیست؛ می‌گوید در ایران و عراق و سوریه و لبنان، ما مایل به ثبات و خواهان ثبات نیستیم. مسئله اصلی، لزوم یا عدم لزوم بی‌ثباتی در این کشورها نیست -یعنی مسلم است که باید بی‌ثباتی در این کشورها به وجود بیاید- بلکه چگونگی ایجاد بی‌ثباتی مورد نظر است؛ بی‌ثباتی را چه جور ایجاد کنند. حالا یک‌وقت در یک جا با داعش، یک‌وقت هم با فتنه 88 و امثال این‌ها و کارهایی که شما می‌بینید در منطقه دارند انجام می‌دهند، دنبال بی‌ثباتی منطقه‌اند.»
نکته مهم اینجاست که تروریست‌های داعش زمانی در سال 2011 از عراق و سوریه سر برآوردند که محورها و بازوهای مقاومت مثل امروز از انسجام و استحکام برخوردار نبودند. در آن شرایط و هنگامی‌که فتنه شامات باعث اختلاف‌نظر میان حماس و جهاد با دیگر ارکان مقاومت شده بود، آمریکا نتوانست طرفی از این انشقاق ببندد و در نهایت، این گروه‌ها بار دیگر به جمع حامیان دولت مشروع و قانونی سوریه پیوستند. اکنون که حشد الشعبی، بسیج مردمی و ارتش سوریه، حزب‌الله، حماس و جهاد یک هم‌پیمان قوی همچون انصار الله یمن را در کنار خود دارند و زنجیره‌ای گسست ناپذیر را شکل داده‌اند، تردیدی وجود ندارد که شکست پادوهای تکفیری و اخراج نیروهای آمریکایی از منطقه حتمی و قطعی است.